Zondag 10 september en maandag 11 september, Radicofani-Acquapendente-Bolsena 47 km, totaal 866 km.

11 september 2017 - Bolsena, Italië

Zondag 10 september
Het is ontzettend slecht weer buiten. Het regent, het waait hard en vanuit de verte nadert er tevens een onweersbui. Lopen met dit weer is uitgesloten en zes uur opstaan heeft dan ook geen zin. Tot half acht hou ik het vol in bed. Daarna ga ik er toch maar uit. M'n rugzak inpakken en het slechte weer verder maar uitzitten in de bar tegenover de ostello. Giuseppe heeft geen regenkleding of poncho bij zich en fabriceert van een vuilniszak een komisch uitziende poncho. We spreken af om tot uiterlijk 11 uur te wachten en dan te besluiten wat we gaan doen. In het ergste geval blijven we nog een nacht hier. Tegen half tien begint het zowaar wat op te helderen. Gewapend tegen de regen wagen we de gok. Na een uur lopen kunnen we de regenkleding uittrekken. Het is weliswaar zwaar bewolkt maar het regent niet meer. Het landschap ziet er nu ook heel anders uit. Tussen de heuvels zweven langgerekte witte wolkendekens. De laatste 7 kilometer van de etappe loopt langs een drukke autoweg. Er is amper een vluchtstrook dus het is uitkijken geblazen. De gids adviseert zelfs om op dit stuk een bus te pakken. Helaas gaat de bus maar 1 keer per dag en dan ook nog om zeven uur 's ochtends. We hebben geluk dat het zondag is. Het is een stuk rustiger op de weg dan in de week en er is geen vrachtverkeer. We komen gelukkig veilig aan in Acquapendente. Het is de laatste dag voor Giuseppe op de camino. Morgen gaat hij met het openbaar vervoer terug naar Milaan. Om het einde van zijn camino te vieren bestellen we bij het eten een goeie fles wijn. 

Maandag 11 september
Giuseppe heeft een lange reis voor de boeg met als eindbestemming Milaan. Hij wil daarom zo vroeg mogelijk vertrekken. De bushalte ligt ver buiten de Via Francigena route en we nemen daarom afscheid in de ostello. Ik heb genoten van zijn gezelschap de afgelopen dagen. Jammer dat hij de camino moet verlaten. Toscane heb ik ondertussen verlaten. Dat is ook aan het landschap te zien. Het is weliswaar nog steeds heuvelachtig maar het schilderachtige wat het in Toscane zo bijzonder maakt ontbreekt. De route loopt hoog door de heuvels waardoor ik vaak een prachtig uitzicht heb op het meer van Bolsena; Europa's grootste kratermeer. Al tegen 1 uur in de middag kom ik aan bij de ostello. Heerlijk de rest van de dag relaxen. Er komen die middag nog 3 koppels binnen. Helaas zijn koppels meestal meer op elkaar gericht en zoeken ze wat minder contact met anders pelgrims. Morgen ben ik van plan om twee wat kortere etappes in één dag te lopen. Wellicht dat ik dan andere pelgrims tegenkom waar ik wat meer een klik mee heb.
 

Foto’s

2 Reacties

  1. Gerrit Holstege:
    14 september 2017
    Bijzonder om niet meer in Toscane te lopen hè? Het lijkt me altijd wel weer een momentje om weer afscheid te nemen van mensen die je min of meer toch dierbaar gaan worden. Het zijn de passanten in je leven die ieder voor zich mee helpen bouwen aan je menszijn en die je vormen. Het zijn de kostbare kadootjes die het leven toch eigenlijk wel heel vaak uitdeelt; je hoeft het alleen maar te ontvangen!
    Fijne reis nog.
  2. Fanny:
    14 september 2017
    # Gerrit, even complimentje naar jou schrijven telkens.
    Mooi verwoord. Sorry Dirk, deze was even niet naar jou, ondanks jij ook heel mooi schrijft..:-)