Dag 15: Vessem-Postel 25 km, totaal 311 km.

28 mei 2016 - Postel, België

Overnachting: Abdij van Postel, Postel (België). Vrijwillige bijdrage.

'S ochtends dreunt de gezelligheid van de vorige avond nog wat na in m'n hoofd. Na het ontbijt zwaaien we de groep kinderen uit die vandaag op mini-pelgrimage gaan (foto). Pelgrim Ingrid gaat voor de groep staan en zingt voor hen, met zuivere stem, het Franse Pelgrimslied. Een kippenvelmoment.

Een van de medeoprichters van de pelgrimshoeve is broeder Fons (86 jaar). Ook hij is in een ver verleden naar Santiago gelopen. Hij is nog steeds regelmatig op de hoeve te vinden. De vorige avond had hij mij gevraagd of ik vanuit de kapel van de hoeve wil worden uitgezonden naar Santiago. Dat lijkt me mooi om mee te maken, dus ja graag.

Met een kleine groep mensen gaan we naar de kapel (foto). Broeder Fons houdt een mooie toespraak en leest een mooie tekst voor: "Vandaag, zaterdag 28 mei 2016, vertrekt vanuit de Pelgrimshoeve Kafarnaüm in Vessem naar Santiago de Compostella; Dirk Bonthuis  uit Genemuiden. Dat je gezegend mag zijn voor je hele voettocht. Dat je het hoofd koel en je hart warm zult houden. En dat je de moed niet in de schoenen laat zinken. Dat je kracht op zal doen telkens opnieuw. Maar ook vriendschap zal ervaren, want zo werken de dingen. Wij wensen je alle goeds op je pelgrimstocht. Leg een steen aan de voet van Cruz de Ferro in Spanje. Vraag aan Jacobus de Compostella vrede over deze hoeve zodat wij met zijn allen deze vrede mogen uitdragen. Het gaat je goed. En dat je ongedeerd weer mag thuiskomen. Namens alle vrijwilligers wensen we je een goede reis en behouden terugkomst". Daarna steekt broeder Fons een kaars aan en overhandigt deze aan mij. Symbolisch wordt hiermee het licht ontstoken en aan mij doorgegeven, zodat ik dat op mijn beurt weer kan doorgeven aan anderen die ik ontmoet. Uit respect voor mijn tocht vraagt Broeder Fons om een paar minuten stilte. Daar in die paar minuten stilte, met die brandende kaars in m'n hand gebeurt er heel veel met me. Het lijkt wel alsof alles in me verkrampt. Iets in me wordt heel diep geraakt. Ik probeer mezelf in de hand te houden maar dat lukt niet. Ik laat het gaan. Hier met deze mensen kan en mag dat ook. De tranen komen in overvloed. Dat moment daar in die kapel op de pelgrimshoeve zal ik m'n leven lang blijven heugen. Een heel mooi en zuiver moment.

Broeder Fons plaatst een stempel in m'n pelgrimspaspoort en geeft me een Sint Jacobsschelp. Ook de kaars waarmee het licht is doorgegeven krijg ik van hem mee. Die gaat mee op reis naar Santiago.

Ik schrijf nog iets in het bijbeldikke gastenboek van de hoeve en we drinken gezamenlijk nog een bak koffie (foto). Broeder Fons komt nog met een mooie spreuk "Kom anders terug en anders niet". Prachtig!

Dan wordt het de hoogste tijd om te gaan. Het is ondertussen elf uur en ik heb nog zo'n 25 km voor de boeg. Moeilijk om afscheid te nemen van deze lieve mensen. De meesten hebben ook zelf ooit de tocht naar Santiago gelopen. Dat schept dus gelijk al een band. De afgelopen twee weken had ik nog steeds niet het gevoel dat ik onderweg was naar Santiago. Nu ineens is dat gevoel er wel. Els, Anne en Ingrid zwaaien me uit en ik loop met een brok in m'n keel weg.

Ergens halverwege de middag neemt Nederland, of liever gezegd Brabant, afscheid van me met de woorden "Houdoe en tot ziens" (foto). Ik wandel België binnen.

Half vijf arriveer ik bij de abdij van Postel. Ik bel aan bij de abdij en wacht geduldig. Na een tijdje bel ik nog eens. En ja hoor, een pater doet de deur open. Ik vraag naar een slaapplaats voor vannacht en voordat ik ben uitgesproken spreekt hij zijn ongenoegen uit over het ongeduld van de mensen. Waarom ik kort achter elkaar op de bel moest drukken. De abdij is groot en daar moet ik rekening mee houden. Dat begint goed... Hij neemt me mee naar de eetzaal waar ik een kop koffie mag nemen. Hij belt met de gastenpater en vraagt mij ondertussen op welke naam ik gereserveerd heb. Als ik aangeef dat ik niet gereserveerd heb krijg ik weer een hoop chagrijn over me heen. Ik had alles verwacht in een abdij maar dit niet. Hij zal wel last hebben van z'n eisprong -;)). De gastenpater komt even later in zijn smetteloze witte gewaad binnen. Een aardige man die me op de eerste verdieping een kamer geeft. Een bed en een wastafeltje, meer niet. Geen lakens. Ik moet m'n eigen slaapzak gebruiken. Helemaal goed. Meer verlang ik ook niet.

Om half zeven in de eetzaal een gezamenlijke broodmaaltijd met de andere gasten. Daarna helpt iedereen met afruimen, de afwas en het dekken van de tafel voor het ontbijt van de volgende ochtend. Na nog een paar echte abdijbiertjes (ja, daar zijn ze weer....) in de ontspanningsruimte van de abdij zoek ik moe van de indrukken van die dag m'n brits op. Ik val als een blok in slaap. Goed bier hier -;))

Foto’s

3 Reacties

  1. Fanny:
    2 juni 2016
    Wat een ervaring....Kippenvel momentje! Je bent pas een paar weken onderweg en wat een bijzondere verhalen heb je al. Prachtig om te lezen.
    Lieve groet Fan
  2. Anne Heynen:
    3 juni 2016
    Hoi Dirk.
    Eigenlijk hadden wij je ook weer terug verwacht.. Heb verder een goede en inspirerende tocht - geniet van alles wat je tegenkomt!
    Hartelijke groet, Anne (van Kafarnaum)
  3. Ruud en Marina:
    10 juni 2016
    Dag Dirk, wij hebben je ontmoet in de abdij in Postel. Ik probeer je de foto te sturen. Hartelijke groet en goede reis. Ruud en Marina