Dag 88: Gramat-Rocamadour 12 km, totaal 1.919 km.

Overnachting: Le Chateau. € 15,-- (alleen overnachting).

Zeven uur staat het ontbijt klaar. M'n gastvrouw laat me tussendoor de aangebouwde kapel zien met prachtige wand- en plafondschilderingen.

Rocamadour is nog zo'n 12 kilometer lopen. Met een beetje geluk ben ik nog op tijd voor de mis in de basiliek die om 11 uur begint. Aansluitend worden de pelgrims gezegend. Vandaag qua afstand dus een makkie.

In de donativo pot stop ik vijfentwintig euro. De geruchten gaan dat veel pelgrims bij een donativo helemaal niets geven. Vooral studenten die slechts voor een weekje of twee lopen maken hier misbruik van. Het aantal accomodaties waar kan worden overnacht op basis van een donativo is de laatste jaren dan ook drastisch in aantal afgenomen. Eten kost geld en dat moet ergens van  betaald worden.... Jammer dat deze, voor de camino zo specifieke mogelijkheid, zo langzamerhand aan het verdwijnen is. De mentaliteit van de pelgrims is aan het veranderen. Sommigen zien het als een ultra goedkope vakantie maar schieten daarin door. Jammer, jammer, jammer....

Het is kwart voor elf als ik hoog boven me op de rotsen Rocamadour zie liggen. Ik klauter naar boven en kom in een toeristencircus terecht. Heb ik daar die lange extra tocht voor ondernomen? Wat een domper. Ik zoek mijn weg naar de trappen omhoog richting de basiliek. De op- en top toerist wil vooral geen moeite doen en betaalt liever vijf euro om met een lift naar boven te gaan. Het is een pelgrim natuurlijk niet waardig om een lift te nemen dus ik beklim met een trots gevoel de 218 treden naar boven. Aan één stuk. Maria is vast trots op me.... Éen minuut voor elf zet ik mijn rugzak tegen een pilaar in de basiliek. M'n shirt is nat van het zweet. Natter kan niet.... De dienst is prachtig. Het koor, achter me op het balkon, zingt met een zuiverheid die me kippenvel bezorgt. Een mooie ervaring. Na afloop van de dienst worden de pelgrims opgeroepen voor de zegen. Iets in me weerhoudt me om naar voren te komen. Ik heb een inzegening gehad in Vessem, Vezelay en Le Puy en Velay en vind het wel best. Na afloop komt mijn gastvrouw uit Gramat me begroeten. Zij heeft de dienst ook bijgewoond. Op een enigszins berispende toon vraagt ze mij waarom ik niet naar voren ben gekomen voor de zegen. Ik probeer het haar met mijn gebrekkige Frans uit te leggen. 'Volgende keer beter' zegt ze streng. Een echte katholiek....

Tussen de hordes toeristen zoek ik mijn weg verder naar boven naar het Chateau. Dat is pas om twee open voor gasten die er willen overnachten. Op een grasveldje naast de Chateau wacht ik geduldig af. Half twee staat de poort open. Laat ik maar eens poolshoogte nemen.  Een vrouw loopt naar haar auto en spreekt me aan. Het blijkt de receptioniste te zijn. Een bed? Tuurlijk, kom maar mee. Op een kamer van vier krijg ik een bed. Vanavond komt er alleen nog een vrouw, of ik daar een probleem mee heb. Nee hoor, zolang ze maar niet snurkt....

De rest van de middag zoek ik een rustige plek op om de middag door te brengen. Een plek zonder toeristen. Ben ik dan geen toerist? Nee, ik voel me toch anders... Ik warm in de magnetron een supermarkt maaltijd op. Ik heb totaal geen zin om tussen al die consumerende toeristen te zitten. Morgen op tijd m'n nest uit. Ik heb Rocamadour dan waarschijnlijk helemaal voor mezelf.