Dag 90: Labastide Murat-Vers 25 km, totaal 1.961 km.

Overnachting: Camping Municipal. € 7, 92 (alleen overnachting).

Half zes hoor ik de eerste wekker afgaan. Ik doe m'n oordoppen snel in en slaap nog even verder. Op m'n 'normale' tijd, half zeven, begroet ik de ochtend. Beneden zit iedereen al aan het ontbijt. Ik schuif aan. Zeven uur vertrekt het jonge koppel en om half acht vertrekken ook de twee zussen. Liesbeth en ik kletsen nog even na. Het was leuk om haar te ontmoeten. Jammer dat ze een andere kant oploopt, anders had ik graag een dag met haar opgelopen. Haar vakantie zit er morgen op. Terug naar haar huis in de Dordogne. Kwart voor acht vertrekt ook zij. Ik blijf zitten met een volle ontbijttafel... Tja, en in een gîte wordt er van de gasten verwacht dat ze opruimen en afwassen. Het is niet voor niets zo goedkoop. Iets over achten ben ik ook weer op de camino.

De route naar Vers verloopt soepeltjes. Weinig hoogteverschillen. Een groot gedeelte loopt langs een smal riviertje. Rond 11 uur haal ik de twee zusjes in.  De oudste heeft het nog steeds niet makkelijk. Ze loopt op nieuwe schoenen. Een doodzonde dat ze moet bekopen met pijnlijke blaren. Iets voor twaalven haal ik ook het koppel in. Ze zijn veel te zwaar beladen. Soms ben ik nieuwsgierig naar wat mensen allemaal met zich meezeulen. Tengere meisjes met een rugzak zo groot alsof het lijkt dat ze 20 lingerie-setjes bij zich hebben. Meestal zijn het beginnelingen die na een aantal etappes tot het inzicht komen dat je alleen maar het hoognodige mee moet nemen. In de gites laten ze het overbodige achter voor andere pelgrims.

Half één ben ik al op de camping. De halve dag ligt nog voor me. Het is prachtig weer dus ik ga lekker relaxen. De receptie gaat pas om drie uur open. 'Zoek een plekje en ik kom wel bij je langs' zegt het berichtje dat is aangeplakt op het raam van de receptie. Het eerste vrije plekje is naast het sanitaire blok. Mooi vlak en in de halfschaduw. Naast me een caravan met een Frans echtpaar. De man komt al snel naar me toe en vertelt dat hij net terug is van 3 weken lopen op de Spaanse camino. Dat schept gelijk een band. Na het opzetten van de tent komt hij aanlopen met een stoel en een klein tafeltje  De was mag ik ophangen aan de waslijn bij hun caravan. Lieve mensen. Ik vul de middag met het schrijven van m'n blog. Ik heb nog heel wat in te halen.

Half vijf komt de beheerder langs. Ze kijkt niet erg blij. Ik sta op een plek met stroom bedoelt voor caravans of campers. Of ik zo vriendelijk wil zijn om m'n tent weer af te breken. Ik kijk haar verbouwereerd aan. Ik krijg een hele tirenade over me heen dat ik een grote plek bezet met een klein tentje. Ik probeer haar aan het verstand te brengen dat de informatie bij de receptie aan duidelijkheid te wensen overlaat. Ze is onverbiddelijk. Ik moet verkassen. Tja, wat ga ik doen? Als ik alles weer in moet pakken dan vertrek ik van de camping, doe wat inkopen en ga iets verderop wel wild kamperen. Eerst maar eens naar het bord met tarieven kijken. Een plek met stroom kost € 2,90 extra. Daar ga ik mijn tent niet voor afbreken. Het jonge koppel arriveert ook net op de camping. Ze hebben wat gegeten en zijn daarna wat gaan relaxen aan de rivier. Ze vragen of ik een probleem heb. Ik leg het hun uit en ze vertalen het een en ander voor me. De vrouw bedaart wat en ziet in dat het niet helemaal fair is om mij het hele boeltje te laten verkassen. Ik kan blijven staan tegen het normale tarief. Ik voel dat het echter niet van harte gaat.

'S avonds een lekker warm potje gekookt bij de tent en op tijd naar bed.