Dag 117: Bilbao-Pobeña 25 km, totaal 2.634 km.

7 september 2016 - Pobeña, Spanje

Overnachting; Albergue Pobeña. € Donativo 

Na een half uur lopen kom ik langs een groot kunstmuseum, het Guggenheim museum. Het is bijna zonde om zomaar door te lopen. Ik loop de grote witmarmeren trappen omhoog naar de ingang van het museum. Ik ben veel te vroeg het museum gaat pas om tien uur open. Dan maar even wachten. 'Hey you here!', hoor ik ineens achter me. Als ik me omdraai staat Richard, de Australiër daar. Hij had niet verwacht mij nog te treffen op de camino. We drinken samen een bak koffie en praten bij. In het museum nemen we weer afscheid en gaan ieder weer ons eigen weg. Leuk hem weer gezien te hebben. Zijn vlucht naar Amerika volgend jaar april heeft hij zojuist vanochtend geboekt. De Pacific Crest Trail gaat werkelijkheid worden. 4.200 kilometer van de grens met Mexico naar de grens met Canada. Ik heb respect voor deze man. De kunst in het museum raakt me niet echt. Na een uur hou ik het voor gezien.

Ik loop Bilbao uit zoals ik erin ben gekomen. Oerlelijk! Urenlang loop ik in de hitte langs een brede rivier met op beide oevers lelijke bedrijfsgebouwen. Eindelijk kom ik aan bij Puente Colgante, 's werelds oudste zweefbrug. Met een gondel die onder de brug hangt worden auto's en passagiers van de ene naar de andere oever getransporteerd. Een bijzondere ervaring.  Op de andere oever kom ik aan in Portugalete. Ik kom langs een richtingsbordje naar een Albergue. Ik twijfel. Het is drie uur zal ik nog doorlopen of blijf ik hier? Het dorp is niet bijzonder en twee uur verder kom ik weer aan bij de zee. Lekker even op het strand liggen trekt me eigenlijk ook wel. Ik loop door.

Tegen half zes arriveer ik bij het strand. Er staat veel wind en het voelt fris aan. Ik hou het maar bij een paar wijntjes op een terras. Half zeven loop ik verder naar een dorpje twee kilometer verderop. De albergue daar zit helaas vol. Achter de albergue is een veldje waar een aantal pelgrims hun tentje hebben opgezet. Ik zet de mijne erbij. Douchen, wasje (op de hand) draaien en ik ben klaar voor een borrel en een paar tapas op een terras. Tegen tienen hou ik het voor gezien. Ik loop terug naar de herberg en voordat ik ga slapen loop ik het gebouw binnen om nog even naar het toilet te gaan. Ik bots bijna tegen iemand op die net het toiletgedeelte komt uitlopen. Ik kijk en zie een wel erg bekend gezicht. Dat kan niet waar zijn.... Het is Carole waar ik bijna tegen op botste. We staren elkaar ongelovig aan. Hoe heeft ze dat in vredesnaam gedaan? Onder het genot van een biertje uit de koelkast van de albergue vertelt ze dat ze maandag in Irun haar Camino del Norte is begonnen. Toen ze woensdag na 20 kilometer lopen aankwam in Deba zag ze op het station waar ze langs liep de bestemming Bilbao aangegeven. Impulsief als ze is heeft ze de trein naar Bilbao genomen en heeft nog eens 25 kilometer gelopen naar hier. Ze was ervan overtuigd dat ze me ergens op de weg wel weer zou treffen. Dat we elkaar hier nu treffen is wel heel toevallig. De albergue sluit over vijf minuten haar deuren. We maken een afspraak voor morgen om samen te lopen. Het leven zit vol verrassingen. 
 

Foto’s

2 Reacties

  1. Jolanda:
    16 september 2016
    Leuk, al die spontane ontmoetingen! Zeker als je het niet verwacht! En ik vind de foto's toch wel erg mooi hoor (van Guggenheim neem ik aan). Geniet van je tocht met al je vrienden! Dikke knuffel!
  2. Marielle du camping de Bert:
    16 september 2016
    Bilbao the town I dream to discover and visit for many years...
    Did you tell to your friend Carole the story of mountains I told you! ? ! ? !