Di 4 sept Specchiolla-Brindisi 28 km, totaal 706 km.

Overnachting: Centro Storico 25,00.

Om te kunnen profiteren van de koele ochtenduren heb ik op tijd m’n wekker gezet. Gisteravond heb ik bij de receptie betaald en m’n paspoort weer opgehaald. Dat afgeven van m’n paspoort daar hou ik niet zo van. Eigenlijk moet je je paspoort altijd bij je houden en mogen ze het zelfs niet achterhouden. Maar dit is Italië en zonder afgifte van m’n paspoort geen plek. Dus ja, wat doe je dan. Na een half uur wandelen kom ik door een prachtig natuurgebied. Mooie verlaten stranden. De stilte wordt alleen gevuld met geluiden uit de natuur; vogels, de branding en het ruisen van de wind. Dit is wat ik zoek en waar ik blij van word. Overal langs de stranden staan vuilnisbakken. Hier dit keer geen zwerfafval. Dat komt denk ik ook doordat dit stuk beschermd natuurgebied met de auto niet te bereiken is. Het kost teveel moeite om hier te komen dus komt de strandtoerist hier ook niet. Houden zo! Daarna volgt helaas een lange saaie weg naar Brindisi. Bij een restaurant waar ik van plan was om alleen een cola te drinken ziet de spaghetti die wordt uitgeserveerd er zo lekker uit dat ik er ook één bestel. ‘Spaghetti cozze’ is het. Oftewel spaghetti met mossels. Heeeeeerlijk! Vlak voor Brindisi stop ik nog een keer bij een strandtent. Wat me opvalt is dat er bij al die tenten maar weinig bezetting is op de bedden. Het lijkt erop alsof de vakantie van de Italianen voorbij is. Ik heb een paar keer een leuk gesprek met Italianen bij de stops onderweg. Ze kunnen maar niet geloven dat ik het hele traject vanaf Rome te voet heb afgelegd. Ze denken meestal dat ik met het openbaar vervoer van plek naar plek reis. De vuilnis op het laatste stuk naar Brindisi is schrijnend. Het snijdt door m’n ziel als ik zie dat die prachtige natuur zo vervuild wordt. Waarom nou toch??? Langs een mooi pad langs de kust kom ik in gesprek met een Italiaan. Ik vraag hem waarom er zoveel troep in de natuur ligt. Hij geeft aan dat dat wordt veroorzaakt door de immigranten. Tuurlijk, denk ik, die beschikken zeker over tv’s, bankstellen en koelkasten waar ze van af moeten. Maakt dat de kat wijs....In het oude centrum van Brindisi ga ik op zoek naar m’n overnachtingsadres. De boel zit daar potdicht afgesloten met dikke sloten. Geen bel te bekennen. Toch hopelijk niet voor de tweede keer dat ze de reservering zijn vergeten? Ik bel maar eens. Na het ‘pronto’ antwoord ik met ‘arrivo’. De andere kant snapt me en 10 minuten later komt een vrouw met haar zoon aangelopen om me binnen te laten. Een mooie ruime kamer met alles wat ik nodig heb. Perfect. Brindisi is niet echt bijzonder. Op straat is het ‘s avonds weliswaar levendig maar de stad zelf heeft niet dat sfeervolle. Het mist karakter.