Donderdag 7 september, Siena-Buonconvento 30 km, totaal 765 km.

Vroeg in ochtend verlaat ik door een eeuwenoude stadspoort het prachtige Siena. De etappe volgens de gids is 25 kilometer lang en eindigt in een klein  onaantrekkelijk dorpje. Er is daar wel een ostello maar waarschijnlijk stoppen alle pegrims hier en kan het druk worden. Ik besluit daarom om na een korte lunch door te lopen naar een dorp zo'n vijf kilometer verderop. Het is per slot van rekening ook nog maar twee uur, veel te vroeg om te stoppen. Na toch nog een venijdig stuk wandelen in de volle zon kom ik bezweet aan in het knusse Buonconvento. Een typisch italiaans dorpje. De ostello heb ik snel gevonden maar de deur is echter afgesloten. Ik bel aoan wacht, bel nogmaals aan, wacht..... Geen enkel teken van leven. Ik bel het telefoonnummer dat in de gids staat maar helaas krijg ik geen gehoor. Eerst maar eens een barretje opzoeken voor een heerlijk koel biertje, daarna zie ik wel verder. Op het terras check ik nogmaals op de website van de Via Francigena of er wellicht nog meer accomodaties voorhanden zijn dan die welke in m'n gids worden vermeldt. Bij de ostello van de parochie waar ik net voor een dichte deur stond, staat aangegeven dat bij geen gehoor er ook navraag kan worden gedaan bij een bar in de hoofdstraat op nummer 52. Laat ik daar nou net toevallig zitten. Ik laat de barman de info lezen, hij knikt en loopt naar achteren om de eigenaar te halen. Die maakt me duidelijk dat de ostello van de parochie in verband met een verbouwing tijdelijk is gesloten. Kan ik dan misschien op een matrasje op de grond slapen? Nee, dat is uitgesloten. De man geeft aan dat er een ostello 5 kilometer voor dit dorp zit. Ja, vertel mij wat daar kom ik net vandaan lopen. Ik ga toch echt die vijf kilometer niet teruglopen. Ik heb er vandaag al dertig kilometer op zitten. Kan ik ergens mijn tent opzetten dan? Hij denkt even na en weet wel een plekje. Hij pakt z'n fiets, wijst mij een fiets aan die ik kan gebruiken en even later staan we  bij een soort van kinderspeelplaats annex picknickplaats. Voor in de avond kan ik daar achterop het veld m'n tent opzetten. Perfecto! Terug bij de bar drink ik eerst maar eens m'n koude biertje op. Op het terras wordt ik aangesproken door een frans echtpaar. Ze zijn ook pelgrims en lopen een deel van de Via Francigena. Zij hebben de laatste kamer kunnen bemachtigen in een hotel. Altijd weer leuk om medepelgrims, gelijk gestemden te ontmoeten. Ik breng de rest van de middag door op een bankje op het gezellige dorpsplein. Tegen half zeven loop ik met m'n rugzak richting de picknickplaats. Onderweg blader ik bij een restaurant door de menukaart. De franse vrouw komt net het restaurant uitgelopen, het is tevens de toegang tot hun hotel. Ze nodigt me spontaan uit om samen met haar en haar man vanavond hier gezamenlijk het diner te nuttigen. Die uitnodiging neem ik graag aan. Na het opzetten van de tent loop ik terug naar het restaurant. Het wordt een gezellige avond.

Op het eind van de avond komt een flamboyante Italiaan een praatje met ons maken. Hij spreekt perfect Frans. Hij heeft thuis een of andere speciale kruidenlikeur staan die hij ons graag wil laten proeven. Na tien minuten is hij terug. De likeur is zeer kruidig van smaak. Niet echt bijzonder. De gever is echter wel een bijzondere man. Hij tovert vanuit z'n binnenzak foto's tevoorschijn waarop hij geportreteert staat met allerlei beroemdheden. Zelfs eentje met prins Charles....Hij blijft maar doorratelen over al zijn ontmoetingen met rijke en bekende mensen, al zijn huizen, al zijn blablablabla.....De verbale diarree houdt maar niet op. Een man met een zeer groot ego dat gevoed moet worden door aandacht van anderen. Erg vermoeiend. Nadat zijn ego voldoende gevoed is neemt hij afscheid. We hadden allemaal zo'n  'pfffffff' moment. Ik heb trouwens wel voortreffelijk geslapen op die kruidenlikeur.