Woensdag 23 augustus, Santa Cristina-Piacenza 38 km, totaal 323 km.

Als we half zeven opstaan en onze rugzakken inpakken is het nog muisstil in de kamers naast ons. Het wordt vandaag weer zo'n 34 graden dus de uurtjes vroeg in de morgen, wanneer het nog koel is, zijn goud waard. Pas in het volgende dorp gaan we op zoek naar een koffiebar. Die zijn echter allemaal, volgens info op de deur, door omstandigheden gesloten deze ochtend. Wat die omstandigheden zijn blijkt al snel. Vanuit de verte zien we een begrafenisstoet naderbij komen. De priester, die voor de lijkwagen uitloopt, is gewapend met microfoon en rozenkrans. Zijn weesgegroetjes worden versterkt weergalmd door een paar speakers op de achterkant van de lijkwagen. Uit respect houden we halt op het trottoir en laten de lange stoet aan ons voorbij glijden. Gezien de grootte van de stoet moet zo'n beetje het hele dorp achter de lijkwagen lopen. Later horen we dat het een uitvaart betrof van een geliefde parochie-priester. 

Vandaag moeten we per boot een stuk van de route overbruggen over de rivier de Po. Volgens de gids moeten we minimaal een dag van tevoren contact opnemen met de schipper. Laten we dat nou niet gedaan hebben... Antonio belt een aantal keren maar er wordt niet opgepakt. Anderhalf uur voordat we arriveren bij het vertrekpunt probeert hij het nog een keer. Nu wordt er wel opgenomen en we hebben geluk; de schipper komt ons halen. Aangekomen bij de steiger doen we nog een keer een belletje en tien minuten later meert er een snelle boot aan bij de steiger. Eenmaal  aan boord  begint de schipper tegen mij wild gebarend te praten. Volgens Antonio is hij kwaad omdat we niet een dag van tevoren hebben gebeld. Hij schijnt dat vaker mee te maken met Hollanders en hij is daar helemaal klaar mee..... Hij is flink opgefokt dus we zeggen wijselijk maar niets meer en genieten van het 15 minuten durende tochtje over de rivier de Po. Bij aankomst maakt hij ons duidelijk dat we met hem mee moeten lopen naar zijn huis. Daar krijgen we een stempel in ons pelgrimspaspoort en dienen we 10 euro per persoon te betalen voor de tocht. Later blijkt uit de gids dat de tocht voor pelgrims gratis zou moeten zijn. Maar ja, dit is Italië..... 

Een uur later wordt er op een bord aangegeven dat de Via Francigena tijdelijk is omgelegd. We volgen de omleidingsroute en raken in een droge rivierbedding het spoor volledig bijster. Antonio ontdekt een smal paadje die we een tijdje volgen maar dat uiteindelijk eindigt in hoge begroeiing. We denken toch nog vaag iets van een pad te kunnen zien en werken ons verder een weg door de hoge begroeiing. Uiteindelijk geven we het op en gaan terug. De hoge begroeiing heeft ondertussen allemaal miniscuul kleine zaadjes achtergelaten op onze bezwete armen en benen en dat begint me toch te branden! We spoelen de zaadjes zo goed en zo kwaad het gaat van ons af met water. Toch blijft het enorm branden. Met brandende benen lopen we een stuk verder langs de rivierbedding op zoek naar routetekens. Uiteindelijk vinden we die. 

Antonio is ondertussen flink uitgeput en loopt een stuk achter me. Aangekomen in Piacenza zoek ik bij een bar een schaduwplekje op en wacht op hem. Een Italiaanse man spreekt me aan en met een beetje Italiaans en wat handen en voetenwerk maak ik hem duidelijk dat ik een pelgrim ben afkomstig uit Holland en dat ik hier sta te wachten op een medepelgrim. Als Antonio uiteindelijk ook arriveert biedt hij ons beiden een 'birra', een biertje aan. Prachtig toch? Zo maar een wildvreemde man (Aldo) die een paar voor hem onbekende pelgims een biertje aanbiedt.....Na een oververhitte tocht gaat dat koele biertje er goed in. Na ons biertje maken we een selfie, nemen afscheid van Aldo en gaan op zoek naar ons onderkomen. In een klooster krijgen we een prachtige kamer met badkamer voor twee. Er is zelfs airco! Wauw wat een luxe! We kunnen ons bijna niet voorstellen dat dit een donativo is. De camino heeft ons vandaag uitgedaagd en ons daarna rijkelijk beloond. 'S avonds slenteren we door deze prachtige historische stad en genieten we van een heerlijke pizza en daarna een overheerlijk ijsje bij een 'gelataria'. Het leven is goed voor ons!