Dag 10: Grave-Nistelrode 23 km, totaal 217 km.

Overnachting: Mevr. van der Heyden, Walterus van Houtstraat 11, Nistelrode (Vrienden op de Fiets). Halfpension € 28,--.

De (Iphone) wekker gaat om half zes. Zes uur zit ik al aan het ontbijt. Mevrouw Hulsebosch had bij het reserveren al aangegeven dat ze om half zeven de deur uit moest. Omdat ze ook nog een hond in huis heeft, heeft ze liever dat ik ook rond die tijd vertrek. Geen probleem.

Het regent buiten "cats and dogs" zoals de engelsen zeggen. Dus regenkleding aan en een regenhoes om de rugzak. Ik ga op pad. Niet mijn favoriete weertype maar het hoort erbij. Na een uurtje lopen check ik buienradar. Het ziet er niet best uit. Een zware depressie blijft maar rondjes draaien boven me en is daar blijkbaar nog lang niet zat van. In het bos schudt de wind zo nu en dan een stortvloed van water uit de bomen.

Na drie uur achtereen in de stromende regen te hebben gelopen kom ik aan bij een afgesloten hek. Een bordje maakt me duidelijk dat er wisenten (europese bizons) in het gebied zijn uitgezet en dat het tot maart 2017 streng verboden is het gebied te betreden. Het afgesloten hek is bovenlangs voorzien van schrikdraad. Op een routekaart is aangegeven hoe je rond het gebied kunt lopen. Helaas is er verzuimd om op het kaartje aan te geven waar ik mij bevindt. Ik besluit om het hekwerk rechtsom te volgen. Ik loop en loop en loop... Er komt geen eind aan. Kilometers lang volg ik in de stromende regen het hekwerk waarachter het riante leefgebied van de wisenten ligt. Die beesten hebben het goed voor elkaar. Ze leven nog beter dan God in Frankrijk. Het weer heeft een slechte invloed op me. Ik begin me op te winden over het feit dat een flink stuk natuurgebied voor iedereen wordt afgesloten omdat een stel natuurbeheerders heeft verzonnen dat er zo nodig wisenten moeten worden uitgezet. Die beesten kunnen nogal onverwachts reageren dus dichtgooien dat gebied.... Wat is er mis met "gewone" rood-bonte koeien of lakenvelders? Daar kun je tenminste verantwoord doorheen wandelen.

Ergens halverwege meldt een infobord dat de wisent gaat zorgen voor een gevarieerd beheer van het natuurgebied waardoor er uiteindelijk een gewenst landschap zal ontstaan. Wat dat "gewenste landschap" is staat er verder niet bij. Ze grazen en snoeien en maken kuilen om een zandbad te nemen. Bla, bla, bla..... "Man wind je niet zo op" zeg ik tegen mezelf. "Je schiet er niets mee op". Ik spot zowaar ook nog een paar wisenten. Ze zijn niet "aan het werk" met grazen en snoeien maar schuilen heel verstandig onder een grote boom.... De wisent als hobby van een stel natuurbeheerders. Voor me zie ik het beeld van een paar groene staatsbosbeheer mannetjes die bij het zien van een wisent net zo hard loeien van geluk als de wisentent die hier in dit natuurgebied hun paradijsje op aarde hebben gevonden. Na een flinke omweg kan ik de route weer oppakken. Natuurcentrum de Maashorst komt in zicht. Eindelijk een droge, warme plek voor een bakkie troost. Was het maar waar; het centrum gaat pas 's middags open... Dan maar doorlopen naar Nistelrode.

Rond twaalf uur kom ik half verzopen aan in eetcafé "het Pumpke" in Nistelrode. In het halletje trek ik mijn regenkleding uit. Koffie en een omelet van het huis en veel leed is alweer vergeten. Ik blijf hangen tot half vijf en ga, opnieuw in de regen, op zoek naar m'n overnachtingsadres.

Mevrouw van der Heyden vraagt hoe mijn dag is geweest. Ik vertel haar dat ik veel regen heb gehad en uit mijn ongenoegen over de afsluiting vanwege de uitgezette wisenten. Ik laat me misschien toch teveel gaan. Ik zie en merk het aan haar reactie. Mevrouw van der Heyden doet vrijwilligerswerk bij het Natuurcentrum en kijkt er toch anders tegen aan. Dat was geen al te beste binnenkomer.

Bij het reserveren had mevrouw van der Heyden me gevraagd of ik een hapje mee wilde eten. Dat was me nog niet eerder gevraagd en ik maak gebruik van de mogelijkheid.

Mevrouw van de Heyden dient een heerlijke maaltijd op. Vooraf een heerlijk geurende eigen gemaakte groentesoep. Daarna een spaghettischotel. Een yoghurttoetje na en als afsluiting thee met chocoladekoekjes. We raken in gesprek en de slechte binnenkomer is al snel vergeten. Het leven heeft ook bij mevrouw van der Heyden de nodige littekens achter gelaten. Ooit had ze een prachtige bloemenzaak die ze vanwage een ernstig ongeluk moest opgeven. Haar jongste zus, waar ze een hechte band mee had, is op veel te jonge leeftijd aan de gevolgen van MS overleden. Recent nog kreeg ze te kampen met ernstige hartproblemen. Een zware open-hart operatie volgde. Elke keer krabbelde ze weer overeind en ging ze verder. Een sterke veerkrachtige vrouw. Ze houdt net als ik van tuinieren. Vol passie verteld ze over haar geurende rozen die her en der in de achtertuin staan te prijken.

Moe maar voldaan ga ik rond half tien naar mijn kamer. Het was ondanks de regen weer een bijzonder dag.