Dag 46: Roffey-Chablis 22 km, totaal 978 km.

Overnachting; Camping du Serein, Chablis. € 6,90 (alleen overnachting).

Ik word wakker met een lichte hoofdpijn. De Chablis van gisteravond wordt toch lichtelijk afgestraft. De sterke Franse koffie bij het ontbijt doet echter wonderen. M'n gastvrouw zet vol trots haar eigen unieke stempel in m'n pelgrimspaspoort. Op de meeste overnachtingsadressen kom je dat wel tegen. Ik hoef er niet eens meer om te vragen. Meestal is het net andersom en wordt mij gevraagd naar m'n pelgrimspaspoort. Van het Pelgrimgenootschap in Nederland kreeg ik bij inschrijving gelijk twee paspoorten. Het huidige paspoort begint al aardig vol te raken dus die tweede ben ik zeker nodig. Een mooi aandenken aan deze indrukwekkende reis.

Vandaag op naar het wijndorp Chablis. De bekende gelijknamige wijn komt hier vandaan. Als wijnliefhebber kan ik een bezoek aan dit dorp niet aan me voorbij laten gaan. De accomodaties in dit dorp zijn echter schrikbarend duur. Prijzen beginnen ergens in de zeventig euro en dat is dan nog exclusief ontbijt en diner. M'n gastvrouw vroeg of ik Hotel la Poste al had geprobeerd. Het hotel komt niet voor onder het onderdeel 'overnachtingen' in mijn routeboek. Zij biedt aan om te bellen. Graag! Er volgt een heel gesprek waar ik geen touw aan vast kan knopen. Het komt er in ieder geval op neer dat het niet zeker is of er plek is en dat ze rond acht uur 's avonds terug zullen bellen. Dat werd pas tien uur en toen lag ik al op één oor dromend over mooie.... Chablis wijnen. Tja, wat dacht je dan? Maar ik kon terecht en m'n gastvrouw verzekerde me dat het geen duur hotel is. Ergens rond de € 35,--.

Het weer is de laatste tijd wat aan de beterende hand. Het is meestal wel bewolkt en de zon laat zich maar spaarzaam zien, maar de temperatuur is goed en het blijft meestal droog. Op weg naar Chablis loop ik voornamelijk over geasfalteerde of betonnen landweggetjes. Best een luxe vergeleken bij de modderige bospaden. Rondom me gele wuivende korenvelden. Niets doet vermoeden dat ik in de buurt ben van een befaamd wijnbouwgebied. Na een steile klim ligt het ineens voor me: Chablis. Het dorp ligt in een dal met rondom tegen de hellingen een groene lappendeken van wijngaarden. Een prachtig gezicht.

In het centrum van het dorp heb ik hotel La Poste al snel gevonden. Het is eigenlijk meer een bar-restaurant met een paar hotelkamers. Ik meld me bij een serveerster en die loopt naar achteren om iemand te halen. Het duurt een eeuwigheid voordat er iemand op komt dagen. Het is de eigenaar. Hij begroet me amper en het gegrom wat uit z'n strot komt is voor mij onverstaanbaar. Uit zijn commanderende toon begrijp dat ik nog even moet wachten. Hij verdwijnt weer naar achteren. Na enige tijd komt hij terug en gebaart me mee te komen. Via een achteruitgang komen we op een parkeerterrein en een paar meter verderop opent hij een deur waarachter oude keukenapparatuur staat opgeslagen. De muffe lucht is zo zwaar dat je er tegenaan kunt leunen. Achterin het halletje gaan we de trap op. Er is geen verlichting waardoor ik amper zie waar ik loop. Op de eerste verdieping zijn er twee kamers met een gezamenlijke douche en toilet. Hij opent één van de kamers, gooit een handdoek op één van de bedden, en deelt me mee dat het diner om zeven uur is. Wat een vreselijke onbeschofte kerel. Hij behandelt me als een stuk vuil. De kamer op zich valt best mee.

Ik kleed me om en ga het dorp maar eens verkennnen. In het dorp barst het van de wijnkelders waar de toerist met schreeuwerige uithangborden naar binnen wordt gelokt voor een gratis proeverij. Je moet dan wel op de koop toe nemen dat er een verkoper in je nek staat te hijgen die je graag een fles Chablis voor een 'uitzonderlijke' prijs wil verkopen. Je loopt het risico dat dezelfde wijn bij Appie de helft goedkoper is. Ik had toch iets anders verwacht van Chablis. Misschien heb ik het toch teveel geromantiseerd. Op een terras bestel ik een glas Chablis. De kwaliteit is ver beneden nivo. Het stadium van azijn is het al ver voorbij. Een Duits stel is op zoek naar een tafeltje en ik gebaar dat ze wat mij betreft kunnen aanschuiven. Er onstaat zomaar spontaan een leuk gesprek. Zij zitten iets verderop in een hotel en nodigen me uit voor een wijntje op de binnenplaats van hun hotel. We bestellen een heerlijke Chablis Grand Cru 2010. Een genot!

Rond zeven uur neem ik afscheid van ze en loop terug naar m'n hotel. In het restaurant is het nog donker. Via een tussendeur ga ik maar eens poolshoogte nemen in het bargedeelte. De eigenaar snauwt iets waaruit ik denk op te maken dat ik ergens kan gaan zitten. Even later gaan de lichten aan en komt dochterlief de bestelling opnemen. Ik vraag om de kaart maar die heeft ze niet. Ze dreunt een aantal keuzes voor het voorgerecht op. Dat snap ik nog aardig en bestel een gemengde salade. De keuzes voor het hoofdgerecht daar begrijp ik helemaal niets van. Ik vraag of ze misschien een beetje Engels spreekt. "Non" is het korte antwoord. Ik twijfel wat en zij maakt vervolgens voor mij de keuze. De appel valt niet ver van de boom. Zij is al net zo onvriendelijk als haar vader. Ze loopt naar achteren en schreewt als een viswijf de bestelling door naar de keuken. En ik? Ik ben er klaar mee. Ik sta op en verdwijn ongezien door de voordeur van het restaurant, loop achterom naar m'n hotelkamer en gooi alles wat er ligt snel in m'n tas. Wegwezen hier! Via de parkeerplaats loop ik naar de achterliggende straatjes en verlaat via de brug het dorp. Een paar minuten verderop zit een camping. Plek zat. M'n tent staat in no-time. Ik ben trots op m'n actie. De tijd dat ik over me heen liet lopen ligt ver achter me. Ergens in m'n jeugd. Dat laat ik nooit meer gebeuren.

Ik raak aan de praat met een stel uit Nederland; Harm en Marijke. Ze zijn op vakantie met hun camper. Een gezellig stel. Aan de picknicktafel met heerlijke wijntjes wordt het half-één. Het was weer een bijzondere dag!