Dag 71: Retournac-Vorey 24 km, totaal 1.570 km.

Overnachting; Gemeenteherberg, Vorey. € 10,-- (alleen overnachting).

Het heeft de hele nacht geregend. Pas vanochtend om acht uur begon het op te klaren.

Volgens m'n gids vandaag een etappe van 18 kilometer. Niet zo ver en ik kan het daarom rustig aan doen vandaag. Marie heeft de vorige avond voorgesteld om om half negen te ontbijten. Prima. Na het ontbijt laat ze me de rest van het huis zien. Ze legt uit hoe het was toen ze het kocht en welke werkzaamheden er zijn uitgevoerd voor het uiteindelijke resultaat. En dat resultaat mag er zijn! De oorspronkelijke deel van de boererij moet toekomstig een gîte worden. 'En we gaan je overnachting voor aankomende nacht regelen', zegt ze. Zes telefoontjes later is er een plek voor mij gereserveerd in de gemeenteherberg van Vorey. 'Je moet goed blijven eten, hier heb je een lunchpakketje'. Ze zorgt erg goed voor me. Jammer dat zo'n ontmoeting maar van korte duur is. Kleinzoon Louis wil in de verbouwde stal nog graag een potje met me voetballen. Daarna wordt het hoog tijd voor m'n dagelijkse wandeling. Marie rijdt me terug naar het toeristenburo in Retournac. Bij het afscheid vraag ik wat ik haar verschuldigd ben. 'Niets, het is gratis', zegt ze. Ze heeft me verteld dat ze graag naar het theater gaat maar dat ze dat niet al te vaak doet omdat ze daar het geld niet voor heeft. Ik wil dit lieve mens wat geld toestoppen. 'Ga er lekker voor naar het theater', probeer ik. 'Nee', zegt ze resoluut 'ik wil helemaal niets. Ik vind het gewoon leuk om te doen. Het is ook voor m'n eigen plezier. Denk onderweg naar Santiago nog eens met een glimlach aan ons terug, dat is alles wat ik wil'. Ik geef haar een dikke knuffel en loop ontroert weg. Door dit soort momenten wil ik ook geraakt blijven worden. Het moet heel bijzonder blijven en niet gewoontjes worden. Als ik op de brug over de Loire loop komt ze met haar kleinzoon me voorbij rijden. Een laatste zwaai uit het raam en een bijzonder mooi moment is voorbij. Maar de herinnering blijft. En ja, met een glimlach.

De etappe is zwaar. Het gaat bergopwaarts over smalle, gladde rotsachtige paadjes. Ik loop zwaar vandaag. Het gaat regenen en de paadjes worden nog gladder. M'n werkkleding maar weer aantrekken. Na een kwartier ben ik onder m'n regenjas drijfnat van het zweet. Ik trek m'n regenjas maar weer uit. Dan maar nat regenen. De aangeveven 18 kilometer voor het traject worden er uiteindelijk 24. Ook de afstanden kloppen dus voor geen meter. Of beter gezegd voor geen kilometer....

Ik kom nat en moe aan in Vorey. In de gÎte zijn nog drie gasten. Geen pelgrims maar een echtpaar met hun dochter. Ze komen aansjouwen met koelboxen vol met eten en drinken. De man begint met koken en vraagt mij waar ik vandaag vandaan ben komen lopen. 'Retournac? O, dan heb je ook niet ver gelopen. En je vond het pittig? Ik ken het traject en het is helemaal niet pittig. Ben je eigenlijl wel gewend om te lopen?" Ik kan niet zo goed tegen mensen die uit de hoogte praten. Ik antwoord hem quasi vriendelijk dat dit vandaag m'n eerste wandeling was.... 'Barst!', denk ik bij mezelf. Ik ben het dorp in gegaan. Met zo'n type wil ik niet in één ruimte zitten.