Dag 75: Saint Privat d'Allier-Saugues 18 km, totaal 1.635 km.

Overnachting; Centre d'accueil La Margaride. € 27,-- (halfpension).

Als ik m'n tentje uitkom zijn de twee Fransen al aan het ontbijten. Ze hebben alles al ingepakt. Ik zou graag met ze meelopen maar ga mezelf niet opdringen. Ik kom ze onderweg vast nog wel een keer tegen.

Ik moet er nog steeds aan wennen om zoveel pelgrims om me heen te hebben. De route wordt vanaf Le Puy en Velay een stuk beter aangegeven dan ervoor. Fout lopen is bijna niet mogelijk. Ook zijn er onderweg voldoende mogelijkheden om m'n waterzak bij te vullen. En elk dorpje, ook al is het nog zo klein, heeft wel één of ander barretje of restaurantje om wat te eten. Het wordt de pelgrim op dit deel erg gemakkelijk gemaakt.

Begin van de middag ontmoet ik Stephanie. Ze komt uit het Franstalige deel van België maar spreekt uitstekend Nederlands. Het is haar derde dag op de camino. Omdat ze niet zo snel loopt pas ik mijn tempo aan. Het wordt een bijzondere ontmoeting. Stephanie heeft twee jaar geleden borstkanker gehad en dat heeft haar leven ingrijpend veranderd. Ze is ervan overtuigd dat de kanker is ontstaan omdat haar leven tot dan toe niet in evenwicht was. Geen juiste balans tussen lichaam en geest. Nu twee jaar later is ze blij dat ze kanker heeft gekregen. Het heeft haar inzicht gegeven. Het inzicht dat haar leven niet goed was en dat er wat moet veranderen. De relatie waar ze in zat was niet goed en ondertussen is ze dan ook gescheiden. Haar 'nieuwe' leven is ze stukje bij beetje weer aan het opbouwen. Ze heeft zich verdiept in het spirituele. 'God', de bron bestaat echt en is aanwezig in een ieder van ons. Omdat 'de Bron' in onszelf zit zijn we in staat ons eigen leven vorm te geven. Als we iets nodig hebben kunnen we het aan 'de Bron' vragen. Ze had geen wandelstok en gisteren heeft ze aan 'de Bron' om een wandelstok gevraagd. Vanochtend stond er in de gîte een wandelstok terwijl iedereen al was vertrokken. De eigenaar die ze heeft gevraagd van wie de stok was gaf aan dat zij de stok mee mocht nemen. Uit de gein zeg ik dat ze er eigenlijk twee nodig heeft. Ze gaat het proberen....

We lopen langs een weiland waarin twee prachtig paarden lopen. Ze merkt op dat een paard in de spirituele wereld een krachtdier is. Het dier kan je kracht geven. Ik vertel haar dat ik in m'n kindertijd een trap heb gehad van een paard en sindsdien bang ben voor paarden. Ik heb ettelijke malen geprobeerd m'n angst te overwinnen maar op de één of andere manier voelen ze zich niet op hun gemak. Ze blijven op afstand. Volgens Stephanie is het belangrijk om met dit krachtdier een goeie band te hebben. Proberen de angst te overwinnen.

Het is een mooie, bijzondere ontmoeting. Mooi hoe we in ontmoetingen met anderen elkaar kunnen laten groeien in het leven. Inzicht krijgen en geven. Ik heb ongelooflijk veel respect voor deze vrouw. Hoe ze in het leven staat en terugkijkt op de donkere periode in haar leven toen ze borstkanker had. Prachtig om gezamenlijk de diepte in te gaan. Geen oppervlakkig gesprek maar een gesprek met veel inhoud. Omdat we niet al te snel lopen is het al tegen drieën als we in Saugues aankomen. Mijn planning was om nog acht kilometer verder te lopen. Nog twee uur in deze hitte wordt teveel voor me. Daar komt bij dat ik nog graag door wil praten met Stephanie. Haar zienswijze op het leven en het spirituele intrigeren me. Op een terrasje drinken we wat. Daarna op zoek naar een gîte. 'S avonds eten we samen met andere pelgrims in de gîte. Erg gezellig! Na het avondeten praten we in een café onder het genot van een wijntje verder. Als ze praat over haar 'nieuwe leven' zie ik een twinkeling in haar ogen. Ze heeft het lef gehad om veel te veranderen. Omdat ze anders denkt is ze ook een aantal vrienden kwijt geraakt. Ze zat niet meer op hetzelfde 'level'.

Ik ben het leven dankbaar dat ik dit soort mensen tegenkom. Ontmoetingen die je aan het denken zetten. In de gîte nemen we afscheid met een innige omhelzing. Ik hoop haar in dit leven nog eens te ontmoeten.