Dag 81: Espalion-Fonteilles 25 km, totaal 1.779 km.

Overnachting; Camping Fonteilles. € 10,-- (alleen overnachting).

De dames zijn dit keer op tijd. We lopen het toeristische Espalion uit, de heuvels op. De smalle paadjes kronkelen door een glooiend landschap. Voor me, in een bocht van het pad staat vanuit een weiland een paard naar me te kijken. Hij (of zij) kijkt me indringend aan en het lijkt alsof het paard me uitnodigt om contact te maken. Ik loop naar het beest toe en steek m'n hand uitnodigd uit. Een gebaar dat ik al zo vaak in m'n leven heb gemaakt bij het zien van een paard. Altijd schrikt het beest van me terug. Dit paard laat zich gewillig aaien. Het was een heel bijzonder en mooi moment. Het ontroerde me. Dit was de eerste keer in m'n leven dat ik echt contact had met een paard. Prachtig! Ik moest weer terugdenken aan de gesprekken met Stephanie. Een paard is een krachtdier en het was volgens haar belangrijk om er goed contact mee te hebben. Zou zij....? Ik weet het niet....

Na de ochtendbreak besluit Josephiene om alleen verder te lopen. Ze heeft voor zichzelf een planning gemaakt voor de rest van haar vakantie en vandaag wil ze wat verder lopen dan wij van plan zijn. We spreken af dat we elkaar in ieder geval in Conques nog even zien.

In Estaing, een dorpje gelegen aan de rivier Le Lot, lunchen we aan het water. En wie komt daar weer aanlopen? Jawel, Sebastian. Hij heeft in het dorp een familie-zak patat gekocht. Dat delen we samen. Gaat er goed in zo'n vette hap. Ach, en na een uurtje lopen is al dat vet toch alweer verbrand. Op de camping willen we vanavond Spaghetti Carbonara maken. We maken een lijstje wat we nodig zijn. Natuurlijk ook een voor- en nagerecht. Maar helaas, de supermarkt heeft net tien minuten geleden zijn deuren gesloten en gaat pas over twee uur weer open. Daar gaan we niet op wachten. Het wordt vanavond dus teren op onze noodreserves.

Vanaf de heuvel komt een pelgrim ons tegemoet lopen. Dat gebeurt niet vaak. De meesten lopen richting Compostella en deze man loopt dus in tegengestelde richting. Mager, lange baard en een staf met linten in alle kleuren van de regenboog. We maken een praatje met hem. Hij maakt een lange rondreis langs een aantal heilige plaatsen; Lourdes, Assisi, Rome, uiteraard Compostella enz. Hij is ondertussen al bijna een jaar onderweg. In mijn beleving neemt hij de woorden 'Jezus' en 'God' net iets te vaak in de mond. 'Ik loop met God', 'Jezus leert mij hoe ik moet leven'....  Jezus zus, God zo......We vragen hem hoe hij dat allemaal financiert en hoe hij dat doet met zijn werk. Hij vertelt dat hij werkeloos is en een uitkering ontvangt. Van de uitkering kan hij reizen. Hij reist dus in feite op kosten van de maatschappij. Niet zo sociaal in mijn beleving. Zou zijn Jezus dat goed vinden? Ik kan het me niet voorstellen. Tja, toch wat gemengde gevoelens bij deze man. Ook de anderen kunnen weinig begrip opbrengen voor zijn voettocht op kosten van de maatschappij. In Frankrijk zijn de controles op uitkeringstrekkers lang zo zwaar niet als in Nederland.

Na een lange zware klim komen we aan in Fonteilles. Twee huizen en een camping.... Laurent, Christophe en ik zetten onze tent op en Anke neemt een slaapplaats in een mobil-home. En wie arriveert er een uurtje later? Jawel, Sebastian. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. 'S avonds delen we samen onze noodreserves. Een mengeling van spaghetti (zonder saus), rijst, brood en kaas. Het uitzicht is geweldig. En belangrijer nog: we genieten van elk moment. Zacht neuriën we mee met 'Somewhere over the rainbow'. Morgen de laatste dag voor Laurent, Christophe en Anke. Ik moet er nog niet aan denken...