Dag 106 t/m 108: Armendarits-Pasai Donibane 104 km, totaal 2.472 km.

27 aug. Dag 106: Armendarits-Espelette 32 km, totaal 2.400 km. Overnachting; Gîte Communal. € 15,-- (alleen overnachting).

Ik heb heerlijk geslapen. Ook Carole heeft op haar geïmproviseerd matrasje van isolatiemateriaal heerlijk geslapen. Omdat het tegen de ochtend erg vochtig werd is haar slaapzak behoorlijk nat geworden. Vanavond maar weer ergens drogen. We zijn amper een uur onderweg of we verdwalen. We hebben waarschijnlijk ergens een routeteken gemist. We komen langs een weiland met een grote groep gieren. Wat een enorme beesten zijn dat! We maken wat lawaai zodat ze opvliegen en we hun grootte en elegantie nog meer kunnen bewonderen. Mooi die onverwachte natuur onderweg. We klauteren over prikkeldraad en zwoegen omhoog richting een boerderij. Via een landweggetje komen we weer op een redelijk begaanbaar pad. Even later blijkt dat we een rondje hebben gelopen van drie kilometer. Balen! Via een omweg over de provinciale weg komen we uiteindelijk toch weer op de route terecht. We hebben het zwaar vandaag. Rond de middag is het 35 graden. Geen schaduw of wind die ons kan verkoelen. De paden in de Pyreneeën gaan op en neer. In de dorpjes waarschuwen de mensen ons. Het is te warm om te lopen. Maar we zijn eigenwijs.... Half vijf arriveren we in Espelette. Het is ondertussen 40 graden geworden. Snel (koud) douchen in de gîte en daarna een ijs, en ijskoud biertje op een terras. Espelette is een prachtig dorpje. Erg toeristisch ook. 'S avonds eten we voor een pelgrim gezien vrij luxe in de tuin van een restaurant. Flesje wijn uit de regio erbij en de zwoegtocht van vandaag is al snel vergeten. Morgen hopen we in Hadayne aan te komen. Een stad aan de zee, vlak voor de grens met Spanje. Een lange tocht van zo'n 40 kilometer. Daarna is het nog slechts vijf kilometer naar de Spaanse grens. 

28 aug. Dag 107: Espelette-Hendaye 40 km, totaal 2.440 km. Overnachting; Chambre d'hôtes. € 70,-- (incl ontbijt).

Na een uurtje lopen begint het te motregenen. We lopen hoog in de bergen en door de laaghangende bewolking wordt helaas ons zicht belemmerd. Vroeg in de middag komen we aan in een dorpje waar we bij de bakker allerlei lekkers inslaan. Op een terras bestellen we een koffie en peuzelen we onze appelflappen en chocoladecroissants op. De motregen gaat over in serieuze regen. Ook de temperatuur gaat flink onderuit. Veel zin om weer te gaan lopen hebben we niet. We bestellen na de koffie een wijntje en wachten rustig af. Carole wil met de bus verder gaan. Dat ga ik echt niet doen! Vanuit Nederland tot hier gelopen op eigen kracht en dan nu voor de laatste 20 kilometer van deze etappe een bus pakken? No way! Ik zie haar twijfelen maar uiteindelijk neemt ze toch de bus niet. Iets over drie wordt het droog. We gaan weer op weg. Uiteindelijk komen we om zeven uur 's avonds aan bij het strand in Hendaye. Eindelijk de zee! Carole is geëmotioneerd. Ze heeft de afgelopen jaren 15 operaties ondergaan aan haar onderrug. Ze had nooit verwacht dat ze de camino vanaf Le Puy tot de Spaanse grens zou kunnen volbrengen. Bij het zien van de zee breekt ze. Bij een stalletje halen we twee blikjes bier en toosten op het leven. Het leven dat zo ongelooflijk goed voor ons is. Het is goed om je dat zo nu en dan te realiseren. Carole gaat nog even de zee in. Daarna eten in een restaurant met uitzicht op zee. Het is al tien uur als we ontwaken uit deze onwerkelijkheid en beseffen dat we nog een slaapplaats moeten regelen. De pelgrimsgîte neemt geen gasten meer aan op dit tijdstip. Dan maar op zoek naar een hotel of een chambre d'hôtes. Na wat heen en weer gebel lukt het om een chambre d'hôtes te boeken. Wel veel duurder dan we gewend zijn; 70 euro.... We worden door de eigenaar met z'n auto opgehaald. Gelukkig maar, want na 40 kilometer willen m'n benen echt niet meer. 

29 aug. Dag 108: Hendaye-Pasai Donibane 32 km, totaal 2.472 km. Overnachting; Pension in Pasai Donibane € 20,-- (alleen overnachting).

De eigenaar van de Chambre d'hôtes zet ons na het ontbijt weer af bij de zee. We pakken de route weer op en een uur later lopen we de brug over naar Irun, Spanje. Het traject Le Puy en Velay-Pyreneeën heb ik afgesloten. Een prachtig traject met veel bijzondere ontmoetingen. In Spanje ga ik de Camino del Norte lopen. De meesten lopen de zogenaamde Camino Frances. Deze route is ondertussen ontzettend druk geworden. Alleen lopen is bijna niet meer mogelijk. Op de Frances lopen tien keer zoveel pelgrims als op de Camino del Norte. Voordeel van de Norte is ook dat je langs de kust loopt. Een stuk koeler en de mogelijkheid om na een dag wandelen af te koelen in de zee. De route is wel veel zwaarder dan de Frances, maar na meer dan 2.000 kilometer ben ik ondertussen behoorlijk getraind. Dat moet dus geen probleem zijn. In Irun ga ik op zoek naar een kapper. Maar helaas kan ik bij de meesten niet gelijk terecht maar moet ik een uur of langer wachten. Dat ga ik niet doen. Ik zoek op de route in één of ander dorp wel een kapper op. Een routeboek kopen lukt ook al niet. Alle boeken zijn in het Spaans. Ook dat stel ik dan maar uit. Carole wil terug naar het strand in Hadayne. Morgen gaat ze liftend terug naar Le Puy en Velay. Daar staat haar auto. Een flinke reis. Daarna nog terug rijden naar haar huis ergens in de Franse Alpen. In de drukke winkelstraat nemen we afscheid. Een knuffel en een 'bon camino'. Snel omdat afscheid nemen moeilijk is. C'est la vie.... En zo lopen we weer uit elkaar levens weg. Levens die even samen zijn geweest. Dit blijven van die vreemde onwezenlijke momenten. Van al die mooie ontmoetingen op deze camino blijft het afscheid toch steeds moeilijk voor me. Ik wil het vasthouden. Ook loslaten is een levenskunst. De ander en jezelf weer in de gelegenheid stellen om verder te vliegen. Op weg naar nieuwe ontmoetingen. Elke ontmoeting voegt weer iets toe, laat je verder groeien. Gisteren heb ik contact gehad met Urs, de Zwitser. Hij verwacht rond twee uur in Irun te arriveren. Op een pleintje in het centrum wacht ik hem op. We zijn blij elkaar weer te treffen. In een restaurantje bestellen we het 'menu del dia'. Een heerlijk driegangen menu inclusief wijn en brood voor amper tien euro. We hebben heerlijk gegeten en bijgepraat. Na het eten lopen we het drukke Irun uit. We volgen de routetekens. Hier in Spanje geen rood/witte tekens maar gele pijlen. En wat belangrijk is; goed aangegeven. Het gaat al gauw bergopwaarts. Tja, je wilde zo graag de Camino del Norte lopen.... Pas eind van de middag komen we aan in Pasai Donibane. De pelgrimsherberg zit al vol. De beheerder vraagt of we misschien in een pension willen slapen voor twintig euro per persoon. Dat vinden we na deze lange dag helemaal best. Het pension ligt middenin het dorp. We krijgen een tweepersoons kamer. Lekker rustig. Beter dan met twintig andere pelgrims op een slaapzaal liggen. Dat is nog steeds niet mijn favoriet. In een restaurant bestellen we voor de tweede keer deze dag een 'menu del dia'. En weer was het heerlijk!