Dag 18: Tongerlo-Averbode 15 km. Totaal 381 km.

Overnachting: Abdij van Averbode, Averbode. Gratis.

Tien over half zeven roepen de klokken op voor het ochtendgebed. De gastenpater heeft me gisteren laten zien welke deur op dat tijdstip open is. De kerk is voor gasten alleen buitenom te bereiken. Maar welke deur was het ook alweer? Ik loop van deur naar deur maar ze zijn allemaal op slot. In de gangen waar ik gehaast van de ene naar de andere deur loop kijken de heiligen vanaf de hoge wanden geïriteerd op me neer. Eindelijk vind ik een deur die niet op slot is en kom nog net op tijd de kerk binnen.

In deze abdij mogen de gasten in het koor bij de paters zitten. Een aparte belevenis.

Het ontbijt is aansluitend aan de gebedsdienst. Na het ontbijt reken ik af. Ook m'n biertjes.... Ik word verexcuseerd voor het afruimen en dekken van de tafel. "U moet nog een heel stuk lopen, dus gaat u maar."  Dat "heel stuk" valt vandaag wel mee.

Vanaf De pelgrimshoeve in Vessem volg ik een historische pelgrimsroute door België; de "via Monastica". Vrij vertaald "de kloosterweg". De route loopt door tot Rocroi, een plaats in Frankrij vlak over de grens. Vandaag loop ik naar de derde abdij op deze route; de abdij van Averbode. Deze  ligt slechts 15 kilometer verderop. Het wordt dus een relaxed dagje.

Buiten is het bewolkt. Het regent niet en dat is al heel wat. De eerste kilometers van de route loopt langs regionale wegen. Uit m'n ooghoeken zie ik wat groens naar beneden vallen. Het valt te snel naar beneden voor een boomblad. Ik doe een paar stappen terug en kijk nog eens goed. Midden op de weg ligt een jong koolmeesje op z'n rug te spartelen. Waarschijnlijk uit het nest gevallen. Als het beestje daar blijft liggen wordt het zo dadelijk dood gereden. Snel loop ik de weg op, pak het beestje op en zet het in de berm neer. Ik hoop maar dat het jonge koolmeesje het gaat overleven. Toch weer een goeie daad verricht. Al snel gaat de route verder via het wandelknooppuntennetwerk. Deze voert me door een prachtig stuk natuur. Ik kom bij het laatste knooppunt aan en volgens de routebeschrijving zou ik dan zijn aangekomen bij de abdij van Averbode. Schiet mij maar lek.. Ik zie een hoop bomen maar geen abdij. Aan de routebeschrijving mankeert zo nu en dan nog wel eens wat. Of niet volledig, zoals nu het geval is, of onduidelijke aanwijzingen. In de verte zie ik de bebouwde kom. Daar loop ik naar toe. Nog iets verder lopend zie ik in de verte de abdij opdoemen.

Ik ben veel te vroeg. Het is nog maar twee uur in de middag. De portier van de abdij belt met de gastenpater. Die geeft aan dat hij mij pas rond vier uur kan komen begroeten. Ik kan al wel naar m'n kamer. De kamer is prachtig! Een ruime kamer met een groot mahoniehouten bureau en een heerlijk groot eenpersoonsbed. Aan dat prachtige bureau kan ik vanavond in stijl m'n reisblog schrijven... De kamer heeft zelfs een eigen ruime badkamer die net als de kamer is voorzien van airconditioning. Dit is de meest luxueuze kamer die ik tot nu toe gehad heb.

Achter de abdij is een klein terras waar ik neerstrijk en in de zon (eindelijk..) geniet van een heerlijk abdijbiertje. Rond vier uur ontmoet ik de gastenpater die me wegwijs maakt in de abdij. Om zes uur zit ik in de abdijkerk voor het avondgebed. Dit keer in het Latijns. Na afloop van de dienst word ik opgewacht door een pater die me naar de eetkamer loodst.  De ander gasten zijn allemaal priesters die hier op retraite zijn en de maaltijd in absolute stilte nuttigen. Zij zitten in een andere eetkamer. Ik krijg saucijzen met appelmoes en brood te eten. De pater zit zwijgzaam zijn maaltijd naar binnen te werken. Op vragen die ik stel krijg ik een kort antwoord. Als ik genoeg heb gegeten leest de pater een kort gebed op en ruimt de tafel weer af. Ik denk dat ik amper tien minuten aan tafel heb gezeten.

Ik zoek de ontspanningsruimte van de abdij op. Uiteraard hebben ze hier de eigengebrouwen producten ruim op voorraad.... . Een pelgrim heeft het zo slecht nog niet....