Dag 19: Averbode-Kortenaken 33 km, totaal 414 km.

Overnachting: Veerle en Bart Trippas, Heerbaan 35, Kersbeek (gemeente Kortenaken, Vrienden op de Fiets). Halfpension € 19,--.

Deze ochtend voorlopig nog één keer de abdijroutine van ochtendgebed en aansluitend het gezamenlijke ontbijt. De volgende en tevens laatste abdij is de abdij van Leffe in Dinant. Mijn favoriete biermerk. Ik kan niet wachten.... Dat duurt echter nog een kleine week voordat ik daar ben. Ze kunnen alvast beginnen de produktie op te voeren-;)).

Het weer ziet er niet onaardig uit. Ik loop vandaag naar Kortenaken, een trip van ruim 30 kilometer. Als er regen komt dan het liefst zo laat mogelijk. Ik ben al vroeg op weg. Bossen en boomgaarden wisselen elkaar af. De paadjes in de bossen zijn soms door de heftige regenval van de laatste tijd, moeilijk begaanbaar. Het haalt in ieder geval de voor mij normale snelheid van 5 kilometer per uur flink omlaag.

Tegen de middag kom ik aan in Scherpenheuvel, een bedevaartsoord met een prachtige basiliek. Voor een bak koffie ga ik naar binnen bij het tegenover de basiliek gelegen pelgrimscentrum. De serveerster begroet me met "goedemiddag" terwijl het half twaaf is. Ik antwoord lachend "het is nog net goedemorgen."  Ze kijkt me geïrriteerd aan en vraagt of ik soms net uit bed kom. Dan ziet ze m'n schelp achterop m'n rugzak. Als een blad aan de boom verandert haar houding. Haar blik verzacht en ze vraagt of ik misschien naar Santiago de Compostella loop. "Ja, dat klopt" zeg ik. "Ach, daar ben ik in 2013 ook naartoe gelopen. Met een karretje omdat ik een rugzak niet kon verdragen. Wat was dat mooi. Ik zou, als het me gegeven is, zo graag nog een keer willen gaan". Ze vraagt of ze even bij mij aan tafel mag komen zitten en vertelt honderduit. Haar gezicht straalt als ze al die mooie herinneringen weer ophaalt. De pater van het pelgrimscentrum komt nog even langs om me te begroeten. Even later komt de serveerster met een komplete warme maaltijd aan. Een kom soep, aardappelen met brocoli en kaas en een hamlap in kaassaus. "Van de pater" zegt ze. "Dat is toch zo'n lieve man". Ik weet niet wat ik moet zeggen... Dat zomaar ontvangen daar kan ik nog steeds niet mee omgaan. Ik spreek mijn dank uit en geniet van de aangeboden maaltijd. Ik kom tot nu toe zoveel goeds op mijn pad tegen. Echt ongelofelijk. Na de maaltijd neem ik afscheid van de serveerster. Ik moet nog wel de nodige kilometers maken. Ze vraagt of ze mij even vast mag houden. Ik krijg een stevige knuffel van haar en ze beloofd me een kaarsje te branden voor mijn behouden aankomst. Voor haar ga ik in Santiago een kaarsje opsteken.

Een uur later begint het serieus te regenen. De wereld ziet er dan gelijk anders en minder mooi uit. Het mooie wordt min of meer vertroebeld door een grijze deken die eroverheen komt te liggen. Ik moet nog een flink stuk, dus maar doorlopen. Pauze nemen koelt af dus ik loop aan één stuk door.

Mijn overnachtingsadres ligt 2 kilometer van de route. Dat lijkt weinig maar na ruim 30 kilometer laten mijn benen weten er genoeg van te hebben. Door, en doornat bel ik rond zes uur aan bij Bart en Veerle. Ik word hartelijk ontvangen. Dat doet me altijd goed. Het lijkt wel alsof ik alleen maar aardige mensen op mijn pad ontmoet. Behalve dan een pater in de abdij van Postel die zijn dag niet had... Terwijl Veerle begint met eten koken drinken Bart en ik een wijntje. Bart is een veelzijdig mens. Hij is van beroep lerararenopleider en in zijn vrije tijd geeft hij uiting aan zijn artistieke en technische kant. In de kamer staat onder andere een prachtige vleugel. Altijd ook al een wens van mij geweest. Ik heb er helaas niet de ruimte voor. Hij heeft met vallen en opstaan zich de kennis van electrische auto's eigen gemaakt. Ze hebben nu twee electrische auto's die ze van hun eigen, door zonne-energie opgewekte stroom voorzien. Milieu neutraal dus. En het onderhoud doet hij met de opgedane kennis zelf. Ik kan mee eten met Bart, Veerle en hun dochter en zoon. Na zo'n natte koude dag gaat dat er goed in. Ik voel me thuis bij deze warme, lieve mensen. Een hecht gezin met aandacht voor elkaar.

Die nacht word ik een paar keer wakker van de regen die op het dakraam klettert. De regen kan nu niet bij me komen. Even niet....