Dag 20: Kortenaken-Orsmaal 18 km, totaal 432 km.

Overnachting: Familie Bertrand-Van Mol, Helenbosstraat 66, Orsmaal (Vrienden op de Fiets). € 19,--.

Om zeven uur 's ochtends ontbijt ik samen met de familie Trippas. Om half acht blijf ik alleen over met Bart. De rest is op weg naar werk of school. We praten nog wat over het onderwijs in België en hoe dat verbeterd zou kunnen worden.

Er is afgelopen nacht ontzettend veel regen gevallen. Het regent trouwens nog steeds. Ik heb een overnachting geregeld in Orsmaal. Dat is ongeveer 18 kilometer lopen. Niet al te ver dus.

Onderweg zakt de regen gelukkig toch wat af. Ik zit midden in een gebied met fruittelers en passeer de één na de andere boomgaard. Een fruitteler is bezig om de stroom water die van de helling komt middels een geultje om te leiden. Ik maak een praatje met hem en leer in korte tijd heel wat over de perenteelt. Leuk die spontane ontmoetingen.

Een kilometer of zes voor het dorpje Zoutleeuw is een boer bezig z'n reeën te voeren. Hij spreekt me aan en vraagt of ik toevallig naar Zoutleeuw loop. Dat ben ik inderdaad van plan. Door de heftige regen van afgelopen nacht is een deel van het pad onder water komen te staan. Dus daar kan ik niet langs. Dan ziet hij m'n schelp en zegt "O, ge gaat noar Compostella! Kom mee dan kriegt ge van mijn een taske koffie". Ik loop met de boer mee naar zijn huis en samen met z'n vrouw drinken we in de keuken koffie. Boer Paul is drie jaar geleden met een groep fietsers naar Compostella gefietst. Hij pakt een album met foto's erbij en laat me een aantal foto's zien. "Ik goan met u mee en niem een paar grote leerzen mee. Die kunt ge dan aandoan om erdeur te kommen. Het is misschien mer 100 mieter". Ik ga alvast en even later komt Paul me achterop fietsen. Bij het overstroomde deel trek ik mijn schoenen uit die ik om mijn nek hang en trek vervolgens de laarzen van Paul aan. Met de laarzen aan waad ik naar de andere kant. Het gaat ook maar net. Voorzichtig lopen anders komt het water alsnog naar binnen. Als ik aankom begint de zon te schijnen. "Een openbaring!" roept Paul uit. Ik wissel de laarzen weer om voor m'n schoemen. Paul wenst me een mooie reis. Ik vraag hem of hij nog een keer naar Santiago wil. "Ik ben 72, die tijd is geweest" zegt hij met weemoed in zijn stem. Ik neem afscheid van deze lieve man.

Omdat ik niet weet of ik vanavond te eten krijg op mijn overnachtingsadres bestel ik bij een eetcafé in Zoutleeuw een heerlijke pastaschotel. Die nuttig ik op het terras in het zonnetje.

Bij de familie Bertrand-Van Mol aangekomen vragen ze mij of ik mee eet.... Ik geef aan dat ik al gegeten heb. Of ik dan in ieder geval een soepje wil mee eten. Ach, ik kan ondertussen wel wat extra calorieën gebruiken. Mijn broek valt steeds losser om m'n lijf. Tuurlijk eet ik een soepje mee!

Beste lezers let op! Dit is de tweede blog vandaag. Mis de vorige niet.