Dag 30: La Neuville les Wasigny-Chateau Porcien 19 km, totaal 686 km.

Overnachting: Pelgrimsherberg gemeente Chateau Porcien. Gratis.

Maaike is een avondmens. Of misschien beter gezegd een nachtmens. Vannacht werd ik tegen half drie wakker en hoorde nog gestommel beneden. Ach ja, wat maakt het uit. Ze kan haar eigen tijd indelen. Even later hoor ik haar met haar "familie" de trap opkomen. Haar beesten zijn haar alles. Het zijn haar vrienden die altijd om haar heen zijn, dag en nacht. Vertederend om te zien hoe ze met haar beesten omgaat.

Ik hoef vandaag niet al te ver te lopen dus ontbijt ik pas rond half negen. Er ontstaat langzaam maar zeker een mooi diepzinnig gesprek. Het muurtje wat om Maaike heen staat brokkelt langzaam af en ik krijg steeds meer te zien van de innerlijke Maaike. Ze vertelt over haar leven en ventileert haar zorgen, haar verdriet en hoe het straks verder moet met haar lieve beesten. Ze is er van overtuigd dat ze niet lang meer te leven heeft. Ze heeft in haar leven zwaar gerookt. Minimaal 50 sigaretten per dag, en dat tot haar zestigste. Een jaar of tien geleden werd de diagnose longemfyseem gesteld, een chronische longaandoening die niet te genezen is. Wie gaat er na haar dood voor haar drie honden; Gucci, Toby, Bounni en de kat Mirabel zorgen? Ik zou ook hond moeten nemen zegt ze. Wat had ik gedacht van een Mechelse herder? Het is al elf uur als ik vertrek. Ze bedankt me voor het goede gesprek. "De volgende keer hoef je niet meer te betalen" zegt ze. Gisteren heeft ze voor mij contact opgenomen met iemand die de pelgrimsherberg beheert in Chateau Porcien, de plaats waar ik vandaag naar toe loop. Er is op zondag niemand die me kan binnenlaten dus hebben ze de code van het deurslot gegeven. Mooi makkelijk. Onderweg kom ik Maaike nog een keer tegen. Ik ben zojuist ergens fout gelopen. Ze komt net met haar auto van de bakker. Ze stopt en wijst me de weg. "Ik ga in september naar Nederland voor een korte vakantie. Vindt je het leuk als ik langskom?" vraagt ze. "Tuurlijk, je hoeft maar voor één nacht te betalen" zeg ik met een big smile. Of ze dan ook haar "familie" meeneemt blijft de vraag.

Het waait vandaag behoorlijk en met 16 graden voelt het frisjes aan. Maar uit de dreigende, donkere regenwolken valt gelukkig geen regen van betekenis. In Chateau Porcien heb ik de herberg al snel gevonden. De code intikken en jawel het slot klikt open. Ik ben weer de enige pelgrim. De meesten lopen allemaal voor me uit. Ik fris me op en ga het dorp maar eens verkennen. Dat valt vies tegen. Alle restaurants en kroegen zijn gesloten. Ik ga terug naar de herberg en daar lees ik in de info dat ik een telefoonnummer kan bellen van een restaurant voor een avondmaaltijd. De Franse "madame" geeft echter te kennen dat er op zondag geen avondmaaltijd wordt geserveerd. Het dichtsbijzijnde restaurant is 7 kilometer verderop. Heen en terug zo'n kleine drie uur lopen, dat ga ik echt niet doen.  De pizza-restaurants in de naburige dorpen doen niet aan bezorgen. Tja, dan wordt het een vastendag. Ik plunder de voorraad van de herberg; een bodempje chocoladepasta als hoofdgerecht en een kruidenthee met een onbestemde smaak als nagerecht. Op zoek naar m'n dagboekje vind ik zelfs nog een verdwaalde kiwi in m'n tas. M'n geluk kan niet op.....

Die nacht word ik steeds wakker van wat ik denk dat het onweer is..... Het is echter mijn maag die luidkeels zijn ongenoegen laat blijken.