Dag 50: Accolay-Vezelay 35 km, totaal 1064 km.

Overnachting: Centre Sainte Madeleine, Rue Saint Pierre, Vezelay. € 18,-- (halfpension). 

Vezelay is het eindpunt van de route zoals deze beschreven staat in m'n huidige gids (Rocroi-Vezelay), en is nog ruim 30 kilometer lopen. Ik kan het opdelen in twee trajecten maar probleem is dat de accomodaties halverwege schrikbarend duur zijn. Het zijn trouwens ook hotels en daar krijg ik als pelgrim toch al niet het juiste gevoel bij. Een bijkomend probleem is dat ik in Vezelay een nieuwe gids moet kopen en als ik daar aankom op zondag dan zijn de winkels dicht en moet ik maar zien dat ik op maandag een gids kan kopen aangezien op maandag de winkels vaak dicht zijn. Dus m'n beste optie is om op tijd te vertrekken en te zorgen dat ik het liefst voor vijf uur in Vezelay arriveer.

Al ruim voordat de wekker ook maar enige kans heeft gezien mij electronisch te wekken, word ik gewekt door heftig getik. En dat komt niet van een wekker.... Nee, het regent voor de afwisseling weer eens een keer.... Dit keer niet op een zolderraam maar enige centimeters boven m'n hoofd op het tentdoek. Weeronline heb ik gisteravond nog gecheckt en het zou vannacht en ook vandaag overdag droog blijven. Nog maar eens checken. Op het hoofscherm staat doodleuk 'Vanochtend de hort op? U kunt uw paraplu thuislaten. Het blijft droog'. Ja hoor, daar heb ik wat aan! Er zit niets anders op dan de tent nat in te pakken en vanavond ergens te laten drogen of misschien op een camping in Vezelay weer op te zetten. In regentenue, beter gezegd werktenue, ga ik op weg. Gaandeweg wordt het toch droog en uiteindelijk wordt het zelfs warm. Door onduidelijke tekens onderweg loop ik een paar keer fout. Uiteindelijk zie ik dan toch de majestueuze basiliek van Vezelay in de verte verrijzen. De laatste kilometer gaat steil omhoog naar de voet van de basiliek. Nat van het zweet kom ik aan. Het is al halfzes. En druk dat het is! Het barst werkelijk van de pelgrims. Later begrijp ik dat het priesters zijn die een mini-pelgrimage doen van 50 kilometer. Ze hebben vandaag de laatste etappe gelopen.

Naast de basiliek zit een boekwinkel die nog open is en het routeboekje 'Vezelay-Le Puy en Velay' verkoopt. Ik vraag de verkoper waar ik een camping kan vinden. Tja, dat is nog zo'n drie kilometer lopen..... Ik heb er net 35 kilometer opzitten dus dat trek ik even niet. Eerst maar even wat uitrusten. Alle terrasjes zitten vol dus ik ga maar ergens op een stenen trap zitten. Het gekke is dat ik hier tussen al die mensen word overvallen door een gevoel van eenzaamheid. Dat is de eerste keer tijdens mijn reis. Alleen met mezelf heb ik daar niet zo'n last van. Misschien omdat er een soort van saamhorigheid heerst waar ik geen deel vanuit maak die maakt dat ik me eenzaam voel. Ik weet het niet. Na m'n pauze moet ik nu toch verder anders wordt het wel erg laat. Ik zit me te bedenken dat ik misschien ook nog zou kunnen proberen in Vezelay onderdak te regelen maar gezien de drukte ben ik bang dat alles vol zit. De basiliek moet ik natuurlijk van binnen gaan bewonderen. Vanaf de camping morgen nog een keer teruglopen doe ik niet.

Ik loop enigszins plompverloren de basiliek binnen en wie kom ik daar tegen? Éen van de Belgen die ik twee dagen geleden bij een restaurant heb ontmoet. Zij overnachten in een soort van parochiehuis. Volgens hem is er nog wel plaats. Hij loopt met me mee om me de weg te wijzen. En ze hebben nog plaats! De Weg zorgt toch weer goed voor me. Op een mannenslaapzaal met twaalf bedden zijn nog zeven bedden vrij.

'S avonds om acht uur eten we gezamenlijk aan een lange tafel. Allemaal pelgrims. Twee Nederlanders die op de fiets op weg zijn naar Santiago. Uiteraard de twee Belgen. En verder een aantal pelgrims die op weg zijn naar Assisi (Italië). Er wordt goed voor ons gezorgd. Allemaal vrijwilligers die de pelgrims een warm hart toedragen. Petje af! Mijn gevoel van eenzaamheid is als sneeuw voor de zon gesmolten. Ik voel warmte en dankbaarheid.