Dag 51: Vezelay-La Rue Perrin 26 km, totaal 1090 km.

Overnachting: Gite 'Bahia', La Rue Perrin. € 20,-- (halfpension).

Om zeven uur 's ochtends zit ik weer met hetzelfde groepje pelgrims aan tafel als gisteravond. Pelgrims zijn van op tijd! De Belgen vertrekken al om halfacht. De rest gaat iets voor achten naar de basiliek voor het ochtendgebed. Toch elke keer weer een mooie spirituele belevenis. De gebeden worden tweestemmig gezongen door de nonnen en paters in het koor. De aanwezigen rondom mij zingen mee. Prachtig! De zon werpt een blik naar binnen door de hoge gebrandschilderde ramen. Hoe kan een dag mooier beginnen. Aan het eind van de gebedsdienst worden de pelgrims opgeroepen om naar voren te komen. Samen met nog een stuk of zes pelgrims staan we voor het altaar en worden toegezongen door de nonnen en de paters. Daarna wordt er een zegen uitgesproken. Diep in me worden er gevoelige snaren beroerd. Mooi om dit allemaal mee te mogen maken.

Na de dienst pak ik m'n rugzak in en ga op weg. Het begin van het 4e deel van deze reis; Vezelay-Le Puy en Velay. In Vezelay vul ik m'n geldvooraad aan en koop bij de bakker een paar croissantjes en een belegd half stokbrood. Zo heb ik in ieder geval ook 's avonds wat te eten mocht de nood aan de man komen. Onderweg bel ik een aantal accomodaties bij langs maar overal krijg ik nul op het rekest. Bij één van de adressen krijg ik geen gehoor. Later nog maar eens proberen. Ik hou er rekening mee dat het wel eens wildkamperen kan gaan worden. Het weer is goed dus op zich zou dat geen probleem hoeven te zijn.

Iets voorbij het eerste dorpje loop ik een heuvel op kom daar een pelgrim tegen waar ik vanochtend afscheid van heb genomen. Het is Roger, een Fransman. Hij is onderweg naar Assisi maar is de weg kwijt. Met behulp van m'n gps help ik hem weer op weg. De gps geeft de kortste route weer naar het dorp waar hij doorheen moet. Dat is een klein stukje terug en dan verder de regionale weg volgen. We nemen voor de tweede keer afscheid die dag. Een uur later arriveer ik zowaar in hetzelfde dorp als waar ik de Fransman naartoe heb geloodst. De route naar Compostella loopt dus klaarblijkelijk voor een deel gelijk op met de route naar Assisi. De Fransman had dus net zo goed met mij mee kunnen lopen. Nou ja, hij zal in dit dorp de officiële route wel weer opgepakt hebben.

Een half uur later komt er een pelgrim vanaf een heuvel mij tegemoet lopen. Het zal toch niet waar zijn? Ja hoor, weer dezelfde Fransman. Hij ziet er ietwat verward uit en vraagt of ik wat te eten voor hem heb. Ja, natuurlijk. Ik geef hem een croissantje. Tussen het eten door verteld hij dat hij suikerpatiënt is en dat z'n bloedsuikerspiegel door de inspanning te laag is geworden. Hij voelt zich niet goed en moet dringend wat eten. Hij wilde daarom teruglopen naar het dorp en daar proberen wat eten te krijgen. Hij is blij dat hij mij tegenkomt en dat ik wat te eten bij me heb. We lopen samen verder. Hij loopt vandaag naar een gite die beheerd wordt door Nederlanders. Ik vraag hem om het telefoonnummer van de gite en ga een poging wagen. De vriendelijke landgenoot moet mij helaas meedelen dat ook hij vol zit voor vanavond. Ach, ik heb er vrede mee als het vanavond de tent wordt. Ik red me wel. Onderweg drinken we wat bij een klein restaurantje.

Rond een uur of vier wordt ik gebeld. Het is de Nederlander die vanochtend aangaf vol te zitten. Hij vraagt of ik de Nederlander ben die vanochtend heeft gebeld. Ja, dat klopt. Waarop hij vervolgens zegt; "Kom maar gewoon hier naartoe, we regelen wel een extra bed voor je en je kunt ook mee-eten". Ik bedank hem met een brok in m'n keel. Ik heb een warme maaltijd in het verschiet en ik hoef niet op zoek naar een plek om te wildkamperen. Wat een prachtig geschenk vandaag.

Bij de gite worden we hartelijk ontvangen door Marianne en haar echtgenoot. Het is vandaag ongebruikelijk druk. Normaal hebben ze twee of maximaal drie gasten. Nu zitten ze met vijf gasten vol. Ze vonden het een beetje zielig voor me dat ik nergens plek kon vinden en waarschijnlijk in een tent moest  overnachten en hebben daarom voor mij een uitzondering gemaakt. Na het eten wordt er voor mij een bed in de keuken klaargemaakt. Geweldig toch? Weer een dag met pareltjes.