Dag 67: Le col de Béal-Col de Baracuchet 27 km, totaal 1.462 km.

Overnachting; Hillebergtentje in de natuur. € 0,00.

Ik word gewekt door belgerinkel. Voor m'n raam staat een kudde koeien te grazen. Of zijn het misschien wisenten....?

In de keuken van de gite zet ik koffie. Ik sta stijf van de schrik als er iemand achter me 'Bonjour' zegt. Een stoot adrenaline wordt door m'n lijf gejaagd. Er staat een Franse vrouw in nachtjapon achter me. Ze verontschuldigd zich dat ze mij zo heeft laten schrikken. Ze is gisteravond binnengekomen en heeft nog koffie gezet. Ze hoorde mij vanochtend en dacht dat de koffie die op het aanrecht stond en die ze heeft gebruikt misschien van mij was. Ik kan haar geruststellen, het is koffie van het huis.

Het wordt zo te zien weer een mooie dag. Ik vul m'n waterzak helemaal af met twee liter water. Ik kom onderweg niet graag zonder te zitten. Na een uurtje lopen zit ik op 1.650 meter hoogte. Wat een uitzicht! Twee Fransen staan ook te genieten van het uitzicht. We maken een praatje. Ze kennen de omgeving op hun duimpje en wijzen de verschillende bergen in de verte aan. Een tijdje later halen ze me hardlopend in. Wel bergafwaarts...

Pas aan het begin van de middag zie ik de eerste boom. Een mooi plekje om in de schaduw te lunchen. Door al dat gewandel in de volle zon heb ik al een beste aanslag gepleegd op m'n watervoorraad. Voor het wildkamperen heb ik in ieder geval voldoende water nodig. Maar hopen dat ik na de lunch weer wat meer in de koele bossen terechtkom zodat ik m'n watervoorraad kan sparen. Maar dat was ijdele hoop. Pas vanaf drie uur 's middags kom ik, op lagere hoogte, weer in de bossen terecht. Volgens het routekaartje moet ik binnenkort een regionale weg kruisen. Daar hoop ik dan maar weer in de bewoonde wereld terecht te komen waar ik op zoek kan gaan naar water.

Het bospad komt uit bij een parkeerplaats. Een Fransman kruist mijn pad en spreekt me aan. Ik vraag hem of hij weet waar ik water kan krijgen. 'Kom maar mee', zegt hij. Eerst denk ik dat hij naar zijn auto loopt waar misschien wat flessen water in liggen. Maar nee, hij loopt door en duikt na vijftig meter de bosjes in. Daar stroomt water uit een dikke buis. 'Water uit de bron', zegt hij. Om mij gerust te stellen drinkt hij ervan. Tja, dat moet ik dan maar vertrouwen. Veel anders is er in de wijde omgeving niet. Ik vul m'n waterzak af en bedank de Fransman. Hij wenst mij een 'Bon Camino'. Weer zo'n klein wondertje op mijn pad....

Ik ben moe van de hele dag in de zon lopen. Dat mat flink af. Na nog een kwartiertje te hebben gelopen ga ik het pad af, de bossen in, en vind een prachtige open plek waar ik mijn 'appartementje' opzet. Het is nog steeds erg warm, dus ik ga lekker naakt recreëren. Niemand die me ziet. Foto's zijn helaas niet beschikbaar..... In de schaduw van een boom doezel ik al gauw weg. S' avonds brood met tonijn en als slaapmutsje een biertje. Je hebt maar weinig nodig om je gelukkig te voelen. Ik slaap als een roos in mijn paradijsje op de berg Baracuchet. 

Ps: dit is het tweede verslag dat ik vandaag plaats. Mis de vorige niet. 

Ik heb tevens een video geplaatst.