Dag 97 t/m 100: Lectoure-Aire sur L'Adour 111 km, totaal 2.219 km.

18 aug. Dag 97: Lectoure-Condom 30 km, totaal 2.138 km. Overnachting; Gîte Le Champ d'Etoiles. € 23,-- (halfpension, kamperen in de tuin).

Iedereen vertrekt na het ontbijt. Ik blijf alleen achter. Het postkantoor gaat pas om negen uur open. Gelukkig is het rustig op het postkantoor en ben ik gelijk aan beurt. Een pakketje uit Nederland? Nee, nog niet gearriveerd.... Het pakketje is ondertussen al tien dagen onderweg. Het zou kunnen dat het pakketje bij de zending zit die rond tien uur wordt afgeleverd. Dus nog maar een uurtje wachten. Maar helaas ook om tien uur is het pakketje er niet. De dame achter de balie wil het pakketje bij binnenkomst wel doorsturen naar een postkantoor verderop op de route. In m'n gids zoek ik een geschikte stad op.

Kwart over tien kan ik eindelijk op weg. Gisteren heb ik via sms contact gehad met Sebastian. Hij is in de buurt en we hebben afgesproken bij dezelfde gîte. Als ik daar laat in de middag aankom heeft hij zijn tentje al opgezet in de tuin van de gîte. Ik zet de mijne ernaast. In de stad vieren we ons weerzien.

Ik eet met een aantal andere pelgrims in de gîte. Sebastian kookt bij de tent zijn eigen potje. Bij de supermarkt heeft hij een flinke hoeveelheid bier ingeslagen. Hij houdt het koel in een grote, met water gevulde gieter. Dus na het eten drinken we in de tuin aan de picknick tafel een paar biertjes (nou ja, een paar....). Ook Eric, de Canadees en Carole een Française schuiven aan. We hebben het die avond erg gezellig.

Carole weet een goed adres voor de volgende bestemming. Ze belt de accomodatie en boekt ook voor Sebastian en mij.

Die nacht heb ik heerlijk geslapen in m'n tentje. Geen gesnurk en gehijg van andere pelgrims. Alleen het zachte ruisen van de wind. Een tent heeft zo zijn voordelen.

19 aug. Dag 98: Condom-Eauze 33 km, totaal 2.171 km. Overnachting; Accueil Pèlerins Béthanie. € Donativo (halfpension).

Sebastian houdt van lang uitslapen. Ik laat hem lekker slapen en vertrek 's ochtends alleen. Vanavond kom ik hem in de gîte wel weer tegen.

Halverwege kom ik in een dorpje Urs, de Zwitser weer tegen. We drinken een bak koffie en we lopen samen verder. De Spanjaard George komt ons op de fiets even later achterop. Het is een uitbundige, aardige kerel.

De laatste vijf kilometers loopt de route over een oude spoorlijn. Weinig uitzicht. We zijn blij als we eindelijk Eauze binnenlopen. Urs loopt met me mee naar de gîte. Hij heeft niet gereserveerd maar ze hebben nog wel een plaatsje over voor hem. Het is een gîte op basis van een donativo, een vrijwillige bijdrage. Het is bij mensen thuis die wat slaapkamers hebben ingericht met stapelbedden. Op de mannenkamer wordt één bed al bezet door een Canadees; Mathieu. Hij heeft om te luchten een raam opengezet maar daar stelt de eigenaresse geen prijs op. Pinnig wordt hem verzocht het raam te sluiten. De hitte van vandaag wordt zo buiten gehouden. Achter zijn bed staat een doosje eieren. Een opmerkelijk gezicht. Sjouwt hij die eieren mee in zijn rugzak? Geen etenswaren op de kamer, de eieren moeten in de koelkast. De vrouw vraagt of ze een pastoor moet bellen om te vragen hoe laat en in welke kerk er een mis wordt gehouden. Urs antwoordt dat hij met deze hitte meer behoefte heeft aan een biertje. De vrouw neemt dat gelukkig vrij laconiek op..... We voegen de daad bij het woord en tien minuten later lessen we onze dorst op het gezellige dorpsplein. Carole komt even later ook aan in het dorp en we wijzen haar de weg naar de gîte. Sebastian volgt even later. Hij is dorstig en schuift bij ons aan. Niet veel later schuift er nog een Duitser aan; Wolfgang. Onderweg al een paar gezien maar verder nog niet gesproken. Hij is op zoek naar accomodatie. We nemen hem tegen etenstijd mee naar de gîte. Op de mannenkamer is nog net één bed vrij. Carole heeft op de vrouwenkamer het rijk alleen. Lekker luxe.

'S avonds tijdens het avondeten wordt het erg gezellig. Twee Duitsers, een Canadees, een Zwitser, een Française en een Nederlander. Internationaal. Urs heeft op zijn vorige overnachtingsadres een fles Armanac gekocht. We zitten in de regio waar deze sterke drank vandaan komt. Na het eten wordt de fles aangebroken. Niet veel later is de fles leeg. Half aangeschoten zakken we af naar het dorpsplein voor de hekkensluiter. De eigenaar drukt ons op het hart om vóór half twaalf weer binnen te zijn. Dat lukt maar net..... Prachtig, wat een sfeer onderling. 

20 aug. Dag 99: Eauze-Nogaro 20 km, totaal 2.191 km. Overnachting; Chambre d'hôtes L'Arbladoise. € 35,-- (halfpension).

Carole, de Française, heeft een gîte gevonden met zwembad. Met deze temperaturen niet verkeerd. Dat lijkt mij ook wel wat dus ze reserveert ook voor mij. Het is wel wat duurder maar een keer wat luxe tussendoor is ook niet verkeerd. Sebastian vindt het te duur. Hij gaat weer op zoek naar een camping.

Het motregent als ik 's ochtends vertrek. Na een uurtje lopen drink ik in een dorpje een bak koffie. Een ouder Duits stel bestelt vanaf hun tafeltje schreeuwend, in de Duitse taal koffie. Daar moet je bij de beleefde Fransen niet mee aankomen. Ze negeren hem totaal. Even later komt Urs binnen. Na de koffie lopen we samen verder. Vandaag een 'rustig aan etappe' van twintig kilometer. Rond enen zijn we al in Nagaro. Geen bijster mooi dorp. Bij de supermarkt doen we inkopen voor de lunch. Tonijnsalade, salami, foi gras, tabolé, gamba's, meloen, wijn..... We 'dekken' de picknick tafel en toosten op het 'zware' leven van de pelgrim. Urs loopt vandaag door. Ik zie hem wel weer ergens tussen hier en Santiago.

Mijn chambre d'hôtes ligt een paar kilometer buiten Nagaro. Rond drie uur arriveer ik daar. Het zwembad valt tegen. Twee slagen en je hebt de overkant bereikt. Het zwembad hou ik voor gezien. Lekker relaxen in de schaduw van de bloemrijke tuin. Carole arriveert pas tegen half zes. We drinken bij de kamer samen een biertje. Om zeven uur is het etenstijd. De lange eettafel is gezellig gedekt. Naast me een paar Duitse vrienden. Naast een goed gesprek houden ze ook van een goed glas wijn. Dat blijven ze maar bijschenken. Een mooie, gezellige avond. Goed eten, mooie wijn, diepgaande gesprekken. En na afloop heerlijk slapen. Ik ben in notime vertrokken naar dromenland. 

21 aug. Dag 100: Nogaro-Aire sur L'Adour 28 km, totaal 2.219 km. Overnachting; Chapelle des Ursulines. € 24,-- (incl ontbijt).

Carole gaat voor het ontbijt nog een paar baantjes trekken in het (mini) zwembad. Mij probeert ze ook zover te krijgen. Het is mij echter veel te koud, dus ik hou het voor gezien. Na het ontbijt pakken we onze rugzakken weer in. Carole vertrekt als eerste. We komen elkaar onderweg vast wel weer tegen. Op de volgende bestemming heeft Carole een overnachting voor haarzelf en mij gereserveerd in de slaapzaal van een kapel. Lijkt me een bijzondere ervaring om de nacht daarin door te brengen. Weer eens wat anders.

Na een paar uur lopen kom ik aan bij een klein kerkje. Buiten op tafel staan een paar thermoskannen met koffie voor de pelgrims. Daar kom ik ook Carole weer tegen. We lopen de rest van de route samen op. Onderweg corrigeert ze m'n gebrekkige Frans en leer ik haar wat Engelse woordjes. We genieten van al het moois om ons heen. Het leven is wonderbaarlijk!  Mooi in zijn eenvoud.

In Aire sur L' Adour worden we vanaf het terras toegeroepen door George de Spanjaard. We drinken samen met hem een biertje. Hij moet nog een overnachting regelen. Carole geeft hem het telefoonnummer van de kapel waar wij overnachten. Twee minuten later heeft hij ook gereserveerd. Samen lopen we naar de kapel. Het blijkt dat wij de enige drie pelgrims zijn die voor deze nacht hebben gereserveerd. Het is een prachtige kapel met twee slaapzaaltjes met elk zes bedden.

'S avonds  pikken we een pizza in een Italiaans restaurant. Sebastian is ook 'in town' en eet met ons mee. Hij staat vannacht op een camping aan de rivier. Als we terugkomen bij de kapel is deze prachtig verlicht. Ademloos gaan we voor het altaar zitten. Uit de koelkast halen we nog een biertje. Stil genieten we van dit mooie moment. Met z'n drieën alleen in een grote kapel. Ik zet op m'n Iphone muziek van Beethoven op. Het moment beleven, het diep in m'n bewustzijn branden. Ik moet moeite doen om de tranen in te houden. Dit is zo ongelooflijk mooi. Zo voelt geluk dus. Dichterbij dan dit kom ik niet. In stilte bedank ik 'Het Leven', De Grote Bron. Zuiver zonder vervuiling van religie. Zo is het goed! Goed voor mij....