Dag 31: Chateau Porcien-Pomacle. 28 km, totaal 714 km.

Overnachting; Patricia en Joël Floquet, Chemin des petites wattes 10, Pomacle. Gratis. 

Als 's ochtend om acht uur de vijftig meter verderop gelegen supermark de deuren opent ben ik de eerste klant. Ik sla flink wat in; stokbrood, croissants, ham, boter, oploskoffie, melk en....rijstepap. Ja, ja inderdaad rijstepap. Daar mogen ze me 's nachts zelfs nog voor wakker maken.... In de herberg geniet ik van een superontbijtje. Als je honger hebt smaakt alles dubbel zo goed. De rest van de oploskoffie laat ik achter voor m'n medepelgrims.

Het waait behoorlijk vandaag en zo nu en dan valt er een spat regen. Ik stel het aantrekken van regenkleding altijd zolang mogelijk uit. Regenkleding voelt al gauw zweterig aan en loopt ook niet lekker.

Onderweg schrik ik op van een geluid in de berm. Ik kijk en zie zowaar een uil zitten. Geen idee waarom het beest daar zit. Misschien ziek of uit het nest gevallen. Of misschien wel een bermterrorist.... Als ik dichterbij komt laat het beest duidelijk merken dat niet op prijs te stellen.

In Bazancourt meld ik me op het gemeentehuis (Mairie) voor een slaapplaats in de gemeenteherberg. Maar helaas die zit dit keer vol. In het routeboekje staan onder het kopje "onderdak bij particulieren" een drietal telefoonnummers. Ik bel ze bij langs. Pas bij het derde en laatste nummer krijg ik gehoor. Patricia neemt op. Ik leg haar in m'n beste Frans uit dat ik als pelgrim op zoek ben naar een overnachtingsadres omdat de gemeenteherberg vol zit. Of zij misschien plek heeft. Geen probleem, ik ben vanaf zes uur 's avonds welkom. Ze legt me half in het Frans half in het Engels uit waar ze woont. Het is in Pomacle, een naburig dorp. Het huis staat gelijk aan het begin van het dorp en is niet te missen. Het is een rood huis van hout. 10 minuten later belt ze me om te vragen of het een probleem is dat ik de andere ochtend weer op tijd moet vertrekken. Nee hoor, geen probleem. Ik moet nog wat tijd overbruggen dus duik ik in het centrum van Bazancourt een café in. Eerst maar eens kijken waar dat Pomacle nou precies ligt. Het ligt gelukkig in de buurt van de route. Vanaf Bazancourt is het nog een dik uur wandelen. Ach, een Leffe geeft voldoende brandstof voor 10....

Iets over zes kom ik aan bij Patricia en Joël en hun dochter (8) en zoon (7). De kinderen zijn helemaal uitgelaten. Een "echte" pelgrim. Natuurlijk moet de grote Sint Jacobsschelp worden bewonderd. Patricia brengt me naar de studeerkamer waar ik gebruik mag maken van de slaapbank. Ik fris me op en rond achten haalt Paricia me op voor het avondeten. Ze kunnen beiden redelijk Engels. Dat maakt de gesprekken wat makkelijker. Patricia is kleuterleidster en Joël werkt bij een groothandel in onderdelen voor landbouwwerktuigen. Ik ben de achtste pelgrim die ze tot nu toe ontvangen. Ik blijf het toch zo bijzonder vinden dat mensen zoals zij mij onderdak bieden en me te eten geven. De kinderen gaan naar bed maar niet voordat ze mij ook een nachtzoen hebben gegeven. Mooi! De wijn smaakt trouwens ook goed. Joël blijft maar bijschenken..... Ze zijn niet in de gelegenheid om mij een ontbijt te geven dus hebben ze bij een vrouw verderop in het dorp geregeld dat ik daar langs kan komen voor het ontbijt. Deze mensen zorgen zo goed voor me! Zoveel liefde en warmte voor hun medemens. Waar heb ik dit aan te danken? De lijst met parelmomentjes blijft maar groeien.

Deze avond is mijn buik wel goed gevuld. Ik val als een blok in slaap.