Dag 76: Saugues-La Roche 25 km, totaal 1.660 km.

Overnachting; Gîte d'etappe La Bergerie de Compostelle. € 33,-- (halfpension).

Half acht ben ik weer op pad. Jammer dat ik niet nog een dagje met Stephanie kan lopen. Ik voelde aan dat ze tijd voor zichzelf nodig was en alleen wilde lopen. Ik heb het verder ook niet gevraagd.

In een klein gehuchtje is er een leuke picknick plaats op een boerenerf. Tijd voor een bakkie.... Voor de derde keer vanaf Le Pluy en Velay kom ik een Franse vrouw van Marokkaanse afkomst tegen. We begroeten elkaar hartelijk. Ze spreekt geen woord over de grens dus een echt gesprek voeren we niet. Ze heeft een sterk geurende parfum op. Niet hinderlijk maar wel erg indringend.

Het contact tussen de pelgrims onderling is goed. Onderweg kom je steeds weer dezelfde pelgrims tegen. Soms duurt het een paar dagen maar dan ineens zie je weer een bekend gezicht. Ik ben ook al vaak een jong stel tegengekomen dat de camino hand in hand loopt. Beiden nog op een roze wolk. Meestal haal ik ze na een pauze is. Erg spraakzaam zijn ze niet. Hij blijft strak voor zich uitkijken en zij geeft een mager glimlachje. Als ik ze in de verte zie zeg ik tegen mezelf 'O, daar heb je de 'handjes' ook weer'.

Na 17 kilometer kom ik aan in het gehucht Le Sauvage. Er zit een prachtige gîte. Mijn gevoel zegt 'hier overnachten'. Maar helaas zijn alle 41 bedden al gereserveerd. De meeste pelgrims doen het vandaag klaarblijkelijk rustig aan. Ik loop verder door de adembenemende natuur.

Opeens, zomaar uit het niets is er een zeer krachtige wind. Zo krachtig dat ik bijna van m'n sokken word geblazen. Het gekke is echter dat alles om me heen rustig is. Geen blad aan de boom beweegt en ook het gras in berm geeft geen krimp. Vreemd! Ik besteed er verder geen aandacht aan.

Vlak voor een wat groter dorp met veel gîtes besluit ik om niet naar het dorp te lopen maar in plaats daarvan in deze prachtige landelijke omgeving een gîte te zoeken. Ik bel een gîte om een plaats te reserveren. Tien minuten later ben ik er. De eigenaresse komt pas rond vijf uur maar de voordeur is al wel open. Er staat wat te drinken op tafel. Met een groot glas ijskoude limonade  ga ik lekker relaxen in de grote tuin. Een uur later arriveert er nog een pelgrim. Het is een Fransman; Frederic. Zijn Engels is goed en we kletsen er lustig op los. De eigenaresse haalt met de auto nog twee jonge meisjes  op. Éen van hen was niet meer in staat om nog drie kilometer te lopen. Haar voeten zitten onder de blaren. Ze heeft de grote fout gemaakt door op nieuwe, niet ingelopen schoenen te gaan lopen. De volgende dag willen ze liftend naar de volgende stad gaan en daar sandalen kopen.

'S avonds eten we met z'n vieren. Omdat ik als enige geen Frans spreek past de rest zich aan door Engels te spreken. Erg lief van ze.