Dag 53: Dun les Places-L'Huis Prunelle 29 km, totaal 1.145 km.

Overnachting; Gite L'Huis Prunelle. € 9,50 (alleen overnachting).

Om zeven uur ontbijten we met z'n vieren. Daarna de afwas doen en de tas inpakken. Iets over achten zijn we weer op weg. Het weer blijft nog steeds goed. Temperaturen van rond de 25 graden. Marie-Anne en Helene overnachten ergens in de buurt van Lac des Settons. Hun overnachtingsadres ligt 5 km van de route. Roger en ik hebben gisteren besloten vandaag wat verder door te lopen naar een gite die wel op de route ligt. Bij het prachtige meer 'Lac des Settons' doen we inkopen voor het avondeten en het ontbijt. Als 'beloning' voor mezelf pik ik een blikje Leffe uit het schap. Dat wordt m'n slaapmutsje na het avondeten. Bij een restaurant aan het meer gaan we lunchen. Dat we zomaar een restaurant tegenkomen en dan ook nog op het juiste tijdstip gebeurt niet zo vaak. We bestellen het 'menu du jour'. M'n linker scheenbeen is wat opgezet en pijnlijk. Het wekenlang lopen begint zijn tol te eisen. Een lunchpauze komt dus niet verkeerd uit. Na de lunch vervolgen we de route. We lopen langs het prachtige meer met z'n vele kleinischalige campings. Zo hier en daar ontwaar ik wat Nederlandse kentekens. Tja, waar kom je ze niet tegen... Na het meer begint de route pittig te worden. Smalle steenslagpaadjes en zo nu en dan heftige modderige stukken. Het gaat op en neer. Zo nu en dan hangen er bordjes met waarschuwingen voor teken. Pet ophouden dus.

Roger heeft last van z'n voeten en heeft z'n loopschoenen verwisseld voor sandalen. Hij heeft maar liefst 2 kilo aan medicijnen bij zich voor z'n suikerziekte. Roger is gescheiden en heeft zoals hij zegt 'twee kinderen en één in z'n hart'. Zijn zoontje is op achtienjarige leeftijd overleden aan iets met z'n halsslagader. Of het nou een bloedprop was of een gescheurde ader is me niet helemaal duidelijk. Het gebeurde onder het eten. Hij viel met z'n hoofd voorover op tafel en was dood.... Het heeft zijn leven op z'n kop gezet. Die levensbagage drukt vele malen zwaarder op hem dan de zwaarste rugzak..

Na een lange vermoeiende tocht komen we rond zes uur aan bij de gite. Douchen en daarna ons avondmaal bereiden in de keuken van de gite; spaghetti bolognese. En natuurlijk na afloop m'n slaapmutsje. Lekker koud uit de koelkast van de gite. En oh ja, m'n blog moet ik ook nog schrijven..... Best druk zo'n dagje pelgrimeren......