Dag 61: Saint Leon-Bert 15 km, totaal 1.320 km.

Overnachting; Camping de la Grande Ouche. € 3,70 (alleen overnachting).

Vannacht trok er een heftige omweersbui over die gepaard ging met harde windvlagen. Was ik even blij dat ik niet met m'n tent bovenop die heuvel op het trekkersveldje stond.

De overnachting is op basis van een vrijwillige bijdrage. Ik frommel de sleutel in een briefje van tien euro en stop het pakketje in de brievenbus van de beheerder. Ik haal een paar verse croissantjes bij de boulangerie voor onderweg. Meer heb ik niet nodig. In Bert, mijn volgende bestemming, zit volgens de gids een restaurantje en een mini-supermarkt. Dus vanavond ga ik weer eens lekker uit eten.

Het weer is aan het omslaan. Zo nu en dan krijg ik een bui op m'n dak. Vaak heb ik net geluk dat er een bladerdek boven me zit die de meeste regen afvangt. Regenkleding heb ik gelukkig niet nodig. Omwille van m'n scheenbeen doe ik het vandaag rustig aan. Afstand aanpassen en op tijd m'n pauzes nemen. Ik moet wel want anders ben ik bang dat er een ontsteking gaat ontstaan en dan ben ik verder van huis. En ik ben al zover van huis;-)). 

Net na de middag arriveer ik al op de camping. Het is druk. Zo te zien is er een soort van kinderkamp. Ik zie geen receptie en ga er maar vanuit dat er vanzelf wel iemand bij mij langs komt om af te rekenen. Ik zoek een plekje achteraf zo ver mogelijk verwijderd van die kleine druktemakertjes. Het blijft die middag wisselvallig. Dus lekker binnen blijven en een beetje doezelen.

Rond half vijf ga ik het dorpje maar eens in. Tegenover de kerk staat een oud pand met in de gevel de naam 'Café de Poste' gebeiteld. Lichten branden dus hier maar naar binnen. Ik staar door de hoge ramen naar binnen en zie een huiskamer. Een tot woonhuis verbouwd oud café dus. Iets verderop zit een restaurant. In een priegelig handschrift staat er op de voordeur te lezen dat het restaurant op woensdag is gesloten. Ik loop dus achter de sluitingsdagen van de restaurants aan. Gisteren het restaurant gesloten op dinsdag, vandaag op woensdag..... Dan maar op zoek naar de mini-supermarkt. Ik heb zo'n beetje elke uithoek van dit dorp bezocht maar nergens een mini-supermarkt. Het is me al vaker opgevallen dat de informatie in m'n gids niet juist is. Ik ga een eigen gids uitgeven die wel juist en volledig is. Lijkt me een mooi project..... Vanavond dus maar met een lege maag naar bed. Ik loop terug naar de camping. Nu pas valt me het infobord op waarop o.a. staat aangegeven dat je bij aankomst een mobiel nummer moet bellen. Dat doe ik dan maar alsnog. Ik krijg echter gelijk een mechanische stem aan de lijn die in rap Frans mij meedeelt dat het nummer niet bereikbaar is. Oké, ik heb m'n best gedaan. Een uur later verschijnt er een mevrouw bij m'n tent die vraagt of ik me wel heb aangemeld via het mobiele nummer. Ik leg haar uit dat ik dat tevergeefs heb geprobeerd. Ze checkt haar telefoon en ziet inderdaad dat ik gebeld heb. De laatste tijd gaat er wel vaker iets mis met haar telefoon. Ik vraag haar of ik ergens in het dorp wat kan eten of dat er misschien een mini-supermarkt zit die ik over het hoofd heb gezien. Nee, een supermarkt hebben ze in dit dorp niet. Die heeft ergens twee eeuwen geleden z'n deuren al gesloten.... Ze gaat thuis wel wat te eten voor me halen. Een kwartier later komt ze terug met een tasje met eten. Stokbrood, ham, een yoghurtje, een perzik en een muesli-reep. Ik wil haar ervoor betalen maar dat wil ze niet. Lief dat ze dat voor me doet. Ongelooflijk hoe alles toch weer op z'n pootjes terecht komt. Elke keer weer van die kleine wondertjes.

Rond tienen dimt de zon zijn licht en ga ik samen met de kippen op stok. Gelukkig wel met een gevulde maag.