Dag 5: Zutphen-Doesburg 23 km, totaal 115 km

Overnachting: Els Goedings, Hoogestraat 3, Doesburg (Vrienden op de Fiets). € 20,--

Ans schuift aan bij het ontbijt. Al gauw raken we in gesprek. Ans heeft geen gemakkelijk leven gehad. Twaalf jaar geleden is ze gescheiden van haar aan de drank verslaafde man. Dat drank meer kapot kan maken dan je lief is daar kan ik vanuit mijn jeugdervaringen over mee praten. Haar kwetsbare opstelling maakt dat ik me ook wat kwetsbaarder ga opstellen en een tipje van de sluier van mijn eigen verleden oplicht. Ons gesprek doet ons beiden goed. Ans heeft vanwege een zware psychose een aantal jaren in een psychiatrische inrichting doorgebracht. Een periode die zo uitzichtloos leek dat ze het leven niet meer zag zitten en een poging heeft gedaan eruit te stappen. Toch heeft ze zich uit die duistere periode van haar leven weten te ontworstelen. Ze heeft weer vertrouwen gekregen in het leven. Haar motto is "Vertrouwen leidt tot overgave, so let it be". Die ga ik onthouden. Tegenover me zit een sterke vrouw waar ik diep respect voor heb. Ze kwam erachter dat er een schrijverstalent in haar huisde. Dat is ze verder gaan ontwikkelen. Ze schrijft prachtige gedichten en is begonnen aan het schrijven van een autobiografisch boek met als passende titel "Hoe dans je van de hak op de tak het donkere bos weer uit". Komend najaar hoopt ze haar boek in Zutpen te presenteren. Het zal een heftig boek worden. Het boek zal waarschijnlijk in eigen beheer worden uitgegeven. Ik heb mijn e-mailadres achtergelaten zodat ze mij op de hoogte kan houden. De hulp van Ans belt aan en we nemen gehaast afscheid. Wat een bijzondere ontmoeting was dit.

Nadat ik mijn rugzak weer heb bepakt loop ik via de schuttingdeur haar wereld weer uit. Aan de klink van de deur heeft ze voor onderweg nog wat fruit voor me neer gehangen (foto). Wat lief! Ons diepgaand gesprek blijft onderweg vanuit m'n onderbewustzijn mijn gedachten voeden. Het heeft veel bij me los gemaakt.

De route naar Doesburg voert me o.a. door het prachtige Bronkhorst. De lucht ziet er vaak dreigend uit maar regen blijft gelukkig uit.

Zoals alle routes in Nederland eindigt ook deze route bij een kerk. Het is me nog steeds niet gelukt om in een kerk een stempel te krijgen voor in mijn pelgrimspaspoort. Het pelgrimspaspoort is de geloofsbrief van de pelgrim. Het bevestigt dat je als pelgrim onderweg bent (foto). In Nederland is het paspoort te verkrijgen bij het Nederlands Genootschap van Sint Jacob in Utrecht. Het is vaak noodzakelijk om te mogen overnachten bij gastadressen, refugio's, kloosters etc. Het paspoort biedt ruimte voor stempels die je meestal in een (katholieke) kerk kunt verkrijgen. Die stempels zijn nodig om aan te kunnen tonen dat je de pelgrimstocht naar behoren hebt afgelegd. Daarvoor moet in ieder geval kunnen worden aangetoond dat je de laatste 100 km naar Santiago te voet hebt afgelegd. Als dat zo is ontvang je in Santiago de zogenaamde Compostella. Dat is een officieel kerkelijk document waarmee het Kapittel van de Kathedraal van Santiago erkent dat de persoon die erom vraagt is gekomen om eer te bewijzen aan de apostel Jacobus. Zo dat is een mondvol -;)). De Compostella wordt in het latijn opgesteld. Pas de laatste 100 km worden de stempels belangrijk. Voor nu zijn ze een leuke souvenir.

Zoals gezegd is het me tot nu toe nog steeds niet gelukt om een stempel te scoren voor in het paspoort. Of de kerken zijn dicht of er is gewoon niemand aan wie ik een stempel kan vragen. In Doesburg is de kerk dicht dus weer pech. Mijn gastvrouw Els geeft aan dat ik voor een stempel ook terecht kan bij de VVV of het gemeentehuis. Nooit geweten..... De plaatselijke VVV is nog open en ik ontvang m'n eerste stempel. Bij het verlaten van het kantoor ontvang ik ook mijn eerste plensbui. Gelukkig niet meer onderweg....