Zo 9 sept Vernole-Carpignano Salentino 11 km, totaal 791 km.

9 september 2018 - Carpignano Salentino, Italië

Overnachting Airbnb in centrum 35,00

Vandaag is het zondag. Rustdag en daarom rustig aan doen -;)) Deze rustdag begin ik door eens lekker uit te slapen tot 8 uur. Half negen slenter ik de tuin in. M’n gastvrouw heeft in haar prachtige tuin een heerlijk ontbijtbuffet opgesteld. Ik kom met haar man in gesprek. Hij werkt bij een nabijgelegen nationaal park. Hij is geïnteresserd naar m’n wandeltocht. Uiteraard komt het vuinisprobleem aan de orde. Net als ik verafschuwt ook hij dat. Het is volgens hem al erger geweest. Overal in het zuiden organiseren vrijwilligers zich om in de weekenden de troep op te ruimen. De politici hebben andere belangen en doen er niets aan. Ook zijn er programma’s gestart op de scholen om de jeugd bewust te maken van dit probleem. Uiteindelijk moet het beginnen bij bewustwording. Ik ben blij om te horen dat er toch mensen zijn in dit land die het er niet bij laten zitten en actie ondernemen. De ongelooflijke natuurvervuiling is voor mij de rode draad van deze tocht. Ik schaam me soms dat ik mens ben. De mens heeft geen enkel nut in de natuur. De hele natuur zou prima zonder de ‘homo sapiens’ kunnen. Een simpel insect zoals een bij heeft voor de natuur meer nut dan wij. Ja ik weet dat ik misschien te somber denk maar ik kan het niet vatten waarom we er zo’n zooitje van maken. Zo kunnen en mogen we niet omgaan met moeder aarde. Laten we hopen dat door de acties van vrijwilligers er een kentering plaats gaat vinden. Langs de drukke autoweg loop ik terug naar het dorp om de Via Francigena weer op te pakken. De capuchino tijdens het ontbijt was meer een caffèlatte (espresso met melk). Zonder een echte capuchino kan m’n dag niet beginnen dus hopla gauw de eerste de beste bar in om er één te bestellen. De eigenaar vraagt me honderd uit naar m’n wandeltocht. Hij zou zelf ook graag een camino willen lopen. Maar ja, z’n bar.... Op zo’n moment besef ik dat ik een bevoorrecht mens ben dat ik dit kan doen. Bij het afrekenen krijg ik een fles water van hem. Lief zo’n gebaar. Gisteravond heb ik een Airbnb onderkomen gereserveerd. Vanochtend kreeg ik een bericht van de eigenaar dat het te kort dag is om het onderkomen nog op tijd gereed te maken. Nou ja, ik kijk wel of ik ter plekke wat anders kan vinden. Een uur later krijg ik weer een berichtje dat hij het toch georganisserd heeft weten te krijgen om het huisje gereed te maken. Als ik wil ben ik alsnog welkom. Bij het huisje wordt ik opgewacht door een moeder met haar zoon. Ik word erg vriendelijk en warm ontvangen. Het huisje is een typisch huisje uit deze streek met een prachtig gewelfd plafond. Het is een klein huisje maar voor mij alleen groot genoeg. Ik word in m’n middagdutje gestoord door een echtelijke ruzie bij de buren. Die twee gaan vreselijk tekeer tegen elkaar. ‘S nachts wordt ik nog een keer wakker van ze. Ze gaan weer tekeer maar dan om de ruzie van vanmiddag bij leggen. Als je begrijpt wat ik bedoel....

Foto’s

2 Reacties

  1. Gerrit Holstege:
    11 september 2018
    Wat ben je somber Dirk, wij mensen zijn er nu eenmaal en laten we er samen het beste van maken. Dit kan al door negatieve gedachten om te zetten in hoop en genieten van alle mooie dingen.
  2. Fanny:
    12 september 2018
    Laat niet de vervuiling van de aarde de leidraad worden van deze reis. Blijf de mooie natuur zien die moeder aarde ons gegeven heeft, blijf idd óók genieten van de mooie momenten die je onderweg tegenkomt. Dat zijn de pareltjes!
    Lieve groet Fan