Di 21 aug Ordona-Stornara 23 km, totaal 441 km.

Overnachting: B&B  Antico Borgho 35,00.

Ik had vanochtend op tijd willen vertrekken maar half zeven ontbijt serveren dat vonden ze toch wat te vroeg. Je zou zeggen bij een agriturismo zit je bij de boer en die beginnen altijd ‘s ochtends vroeg. Mooi niet. Ik kon met moeite voor elkaar krijgen om half acht te ontbijten. Dit keer geen lekkere verse cornetto’s maar toast en in plastic verpakte broodjes. De capuchino was nog net warm te noemen. Tja, ik begin een kieskeurige pelgrim te worden..... De boeren zijn her en der bezig met de tomatenoogst. Ze hebben hier niet die ronde tomaten die wij kennen maar van die langwerpige, ovale tomaten oftewel pruimtomaten. Onderweg heb ik er zo nu en dan wel eens eentje stiekem geplukt. Heerlijk sappig en zoet. Geen vergelijk met die waterbommen bij ons in Nederland. De arbeiders hebben opvallend vaak een donker Afrikaans uiterlijk. Het zou mij niet verbazen dat voor dit soort werk vluchtelingen worden ingezet. Die komen hier met bootjes vol dagelijks aan op de kusten. Zo maken ze van de nood een deugd. In de rijen tussen de plantjes liggen waterslangen met gaatjes. Die moeten bij het oogsten worden weggehaald omdat de oogstmachine hier niet mee om kan gaan. Zo te zien zijn het ‘wegwerp’ slangen. Overal zie je ze gescheurd en geknakt aan hopen langs de kant van de weg liggen. En het zijn echt niet alleen de slangen van dit jaar....Ongelooflijk hoe ze hier omgaan met de natuur. Niemand schijnt zich er druk om te maken. Geld verdienen komt weer op de eerste plaats. Wat het voor effect heeft voor de natuur zal iedereen een biet zijn. Geld, geld, geld.... De natuur wordt uitgebuit en krijgt er plastic voor terug. Hoe kang duurt dit nog voordat het zich tegen ons keert? Vaak kijk ik de andere kant op als ik weer ergens in de berm een hoop afval zie liggen. Ik kan het gewoon niet aanzien. Het maakt me kwaad. In een dorpje onderweg neem ik even pauze. Als ik weer wegga en me via de GPS aan het oriënteren ben komen een paar oude mannetjes om me heen staan en vragen waar ik naar toe wil. Ze wijzen me de richting aan. Ik vraag terloops of er in het volgende dorp een plek is om te slapen. Ja, die is er. Gelijk als ik het dorp binnenkom moet er rechts een accomodatie zitten. Ze wensen me een ‘Bon viaggio’. Leuk dit soort vluchtige contacten met de plaatselijke bevolking. Tot Stornara is het niet ver meer. De laatste dagen loop ik aanzienlijk kortere trajecten dan in het begin. Alhoewel de temperaturen wat zijn gematigd blijft het in de volle zon nog steeds erg heet. Ergens rond twee uur stoppen bevalt me het beste. Zo hier en daar ‘jat’ ik wat fruit. Een perzik hier en een appeltje daar. De druiven zijn ook in overvloed aanwezig maar omdat ik ze vaak bezig zie met ladingen gif te spuiten ben ik daar wat voorzichtiger mee. En inderdaad, zoals de oudjes me vertelden zit er aan het begin van het dorp een B&B. Perfect. Na m’n siësta ga ik rond een uur of zes het dorp verkennen. Jemig wat een lelijk dorp. Alles is hier vervallen en ziet er depri uit. Totdat ik de hoofdstraat inloop. Alles is hier schoon en het barst er van de gezellige barretjes en bankjes onder schaduwrijke bomen. Op dit tijdstip begint het ook al aardig levendig te worden. Het contrast met de rest van het dorp kan niet groter zijn. Ik strijk neer op een terras en bestel een biertje. Aan alle tafeltjes wordt espresso gedronken. Volgens mij ben ik de enige van deze hoofdstraat die aan een biertje zit. Boeiend! Om twaalf uur ‘s middags ben ik de enige die aan een cola zit. Rondom me zitten de italianen dan aan een flesje bier te lurken. Culturele verschillen. En het biertje op het terras dat kost slechts 1 euro. Eten doe ik bij het restaurant naast de B&B. Dit keer even geen pizza maar als

primi een heerlijk pastagerecht en als secondi een kipgerecht. Toetje na (nee, geen limoncello...).