Vr 3 aug. Rand van Rome-Iets voor Castel Gondolfo. 17 km (excl mislopen....). Totaal 27 km.

 B&B Ai Glicini 20,—, diner 7 euro

Walter heeft zich aan zijn woord gehouden: het ontbijt staat om half zeven klaar. Een half uur later loop ik via een stadspark terug naar de Via Appia Antica. En druk dat het daar is... De spits is losgebroken. Helaas mag een groot deel van de  Via Appia Antica ook door gemotoriseerd verkeer worden gebruikt. Vreselijk al die langs scheurende auto’s. Helaas is er voor wandelaars geen stoep oid. Dus met gevaar voor eigen leven het er maar op wagen. Een uurtje later laat ik de autogekte achter me. Zo nu en dan nog een auto maar verder niet hinderlijk. Het is één en al oudheid om me heen. Onder deze weg liggen ook kilometerslange graftomben. Die zijn ook te bezoeken. Ze gaan echter pas om 10:00 uur open. Niet de graftomben. Dat zou een tweede wederopstanding worden.   Geen zin om te wachten. Nu is de temperatuur nog lekker. Over een paar uur wordt het weer peentjes zweten. Ik hoor iemand achter me lopen. Het blijkt ook een pelgrim te zijn, een Italiaanse. Hij is ergens achterin juni in Frankrijk begonnen. We lopen een tijdje samen op. Op een gegeven moment moet ik hem toch laten gaan. Hij is ondertussen al getraind en voor mij is het pas de tweede dag. Aan het eind van de Appia m’n eerst capuchino met een “cornetto con crema” (croissant gevuld met gele room). Heerlijk! Goed 20 minuten weer op de camino en ik raak verward door de verschillende routetekens. Eerst zag ik steeds drie tekens gezamenlijk die elk dezelfde richting op wezen; een rood/witte met de tekst ‘via Francigena’, een rood visteken met als tekst ‘Francigena del Sud’ en nog een rood/wit teken met de tekst ‘CNP’. Geen idee trouwens waar dat laatste een afkorting van is. Nu wijst de rode vis een andere richting aan dan de andere twee. Volgens de gps track moet ik de andere twee volgen. Of zou de rode vis misschien een korte variant aangeven? Omdat de sticker met de rode vis heel specifiek ‘Francigena del

Sud’ aangeeft toch maar besloten om deze te volgen. Is een beetje trickie omdat ik hier geen gps track van heb. Waarschijnlijk komt deze vanzelf weer bij de anderen uit. Maar na een uur lopen kwam ik alleen maar verder weg bij de andere track. In Marino eerst maar eens een broodje gehaald en nagedacht over hoe nu verder. Besloten om de andere route weer op te pakken. Via een b- weg ben ik met 40 minuten weer op de track. Na een drie kwartier lopen op de kaart eens gekeken hoe ver ik nog bij het eindpunt vandaan zit. Ik kan m’n ogen niet geloven ik loop er van weg. Shit bij het weer op de track komen heb ik per abuis de gps lijn de verkeerde kant op gevolgd. Weer helemaal terug dus. Dat wil zeggen weer drie kwartier lopen. Als ik uiteindelijk weer on track zit kom ik kort daarna een B&B tegen. Ik zoek deze op op bookings.com. 45 euro. Ach aan de andere kant ik kan ook verder lopen. Het eindpunt van deze route is misschien nog een uurtje lopen. Verder dus maar weer. Na twee minuten toch maar weer omgekeerd. Ik heb het vandaag wel even gehad. Aangebeld bij het ijzeren toegangshek. Deze ging zomaar open. In de verte zag ik iemand me staan opwachten. Het is de eigenaresse. Ze spreekt goed Engels. Ja een kamer had ze nog wel. 20 euro. Met een avondmaaltijd komt er 7 euro bij. Gauw doen! Probleem was alleen dat de vorige gasten nog moesten uit checken en die waren nog niet terug van een dagje uit. Dus in de keuken anex huiskamer kreeg ik een stoel aangeboden aan een overvolle tafel. Ik kreeg een halve liter glas ijskoud water met een scheutje mintsiroop. Ze was bezig om perenjam te maken en vroeg of ik een peer wilde. Ja graag. Ik kreeg er gelijk drie. Toen begon het wachten. Tussendoor wat minigespekjes. De vrouw des huises was ondertussen bezig om broeken te persen. Zo te zien niet haar fovoriete bezigheid. Eindelijk tegen half zeven kon ik m’n kamer in. Een uurtje later werd het avondeten in een rieten mand bezorg. Een spaghetti gerecht met een koel glas witte wijn. Heerlijk. Tegen een uur of negen kwam ze nog een keer langs met een rieten mandje met daarin het ontbijt. Ik ga voor het tijdstip weg dat het ontbijt geserveerd wordt dus dan maar zo. Geweldig toch?  Na wat rondzoeken op internet toch besloten om de routetekens met het visje te gaan volgen. De andere route schijnt erg veel langs zeer drukke autowegen te lopen. Die nacht heerlijk geslapen.