Vr 31 aug Monopoli-Torre Canne 29 km, totaal 649 km.

Overnachting: Ligstoel op het strand.

Tja en dan moet ik na het ontbijt alweer afscheid nemen van Steve en Laura. Zij gaan vandaag Lecce bezoeken, een prachtige historische stad verderop richting het zuiden. Morgen gaan ze per trein terug naar Bari waar ze inschepen voor de overtocht naar Albanië. Daar gaan ze nog een wandeling maken tot in Griekenland. Hopelijk gaat Laura het volhouden met haar voeten. Nu zijn haar voeten nog overdekt met pleisters. Ik heb genoten van hun gezelschap. Het afscheid valt me zwaar. Maar hopen dat ik onderweg naar het zuiden nog andere pelgrims tegenkom. Alhoewel ik daar m’n twijfels over heb. De track loopt een heel stuk bij de kust vandaan. Ik probeer net als voor een paar dagen geleden toch de kust te volgen. Maar elke keer loop ik vast. Meestal zijn er stukken afgesloten omdat het privé-eigendom is. Ja, ja.....Dan toch maar de route volgens de track lopen. Wat volgt is werkelijk een prachtige wandeling door het groene achterland. Dacht ik eerder al oude olijfbomen te hebben gezien deze zijn nog vele malen ouder en grilliger. Op sommige bomen zijn plaatjes met een nummer aangebracht. Het lijkt erop alsof deze oudjes worden gecatalogiseerd of i.d.  In Torre Canne, het eindpunt van dit traject, zijn de prijzen van de accomodaties sky high. Het begint voor een eenpersoonskamer met 85 euro per nacht. Werkelijk niet te geloven. Op de kaart zie ik dat er richting het zuiden veel campings zijn. Ik besluit om naar één van deze campings te lopen. Na Torre Canne beginnen de grote brede toeristische massastranden pas echt. Ik ben een echte bezienswaardigheid. Ach ja, de tegenstelling is natuurlijk ook wel groot. Zij in badkleding op blote voeten, ik bezweet met rugzak en bergwandelschoenen. Al die starende blikken.... Ik probeer me er niets van aan te trekken maar kan het ook niet echt negeren. Italianen kunnen je echt ongegeneerd aanstaren. Hoort ook bij de cultuur. Het begint bewolkt te worden en op een wat rustiger stuk ga ik lekker leunend tegen m’n rugzak op het strand liggen. Even lezen en zo nu en dan wegdoezelen. Begin van de avond ga ik maar eens verder. Op zoek naar een camping. De camping die ik tegenkom is meer een soort vakantiedorp. Een plekje voor de nacht kost hier maar liefst 56 euro. Bekijk het! Iets verderop zie ik tegen een duinpan een wit ligbed liggen. Waarschijnlijk van een toerist die morgen zijn plekje hier weer inneemt. Dat gaat vannacht m’n slaapplekje worden. Even verderop zit een pizzatent waar ik onder het genot van een wijntje een heerlijke pizza eet. Tegen tienen loop ik met m’n hoofdlampje op langs de branding terug naar m’n slaapplekje. Als extra comfort blaas ik m’n slaapmat op en leg deze op het ligbed. De maan komt op en schijnt een streep van breed zilverlicht over de zee voor me. Een paar vallende sterren trekken een lichtspoor door het machtige heelal boven me. Het geluid van de branding en rollende kiezels maakt loom en al gauw val ik in een diepe slaap.