Za 22/06 Burton Bradstock-Weymouth.

Uiterlijk zondag moet ik het militaire schietterrein doorkruisen anders moet ik een flink stuk omlopen. Ik kan het halen maar dan moet ik vandaag wel zo’n 50 kilometer lopen. Bepaald geen kattenpis....Voor zover ik kan nagaan is de route qua zwaarte gemiddeld. Veel zware klifbeklimmingen zal ik hopelijk niet tegenkomen. Ik ga het proberen en zie wel waar het schip strand. Als ik het niet haal dan wordt het maandag een stuk omlopen door het binnenland over hoofdzakelijk verharde wegen. Rond een uur of twee kom ik, via een fietspad langs een lange saaie verbindingsweg, aan op het eiland Port. Het kustpad leidt me het prachtige eiland rond. Halverwege zie ik vlak voor de kust een groep dolfijnen door het water buitelen. Schitterend! Het is al zeven uur als ik uiteindelijk neerstrijk op het terras van een pub vlak voor de verbindingsweg terug naar het vaste land. Ze hebben een wachttijd voor het eten van 45 minuten. Dat duurt me veel te lang. Na de pint ale ga ik een paar honderd meter verderop m’n honger stillen met een traditionele Fish and Chips. Niets mis mee. Ik heb nog wat kilometertjes te gaan en om acht uur begin ik aan de saaie, lange terugtocht naar het vaste land. Het is al negen uur als ik eindelijk arriveer in Weymouth. Wat ik echter niet had verwacht is dat de wandeling door het toeristische Weymouth zoveel tijd in beslag zou nemen. Pas om elf uur in de avond loop ik eindelijk de kliffen weer op. Omdat het donker is heb ik ondertussen m’n hoofdlamp opgezet. Half twaalf vind ik achter een bankje een mooi vlak plekje om m’n tent op te zetten en kan ik eindelijk m’n oververmoeide lijf rust geven. Nu maar hopen dat ik morgen nog op tijd arriveer om het pad door het schietterrein te doorkruisen. Dat zien we dan wel weer. Eerst slapen!