Do 6 sept Torchiarolo-Lecce 27 km, totaal  757 km.

Overnachting: Guest house Salento 51,00 (2 nachten). 

De eigenaren van de Airbnb hebben goed vertrouwen in hun gasten. Ze slapen nog. Alle deuren van hun huis staan wagenwijd open, en er liggen waardevolle spullen op de tuintafel. Weliswaar is het toegangshek aan de weg afgesloten, maar toch....Zoveel vertrouwen zou ik toch denk ik niet hebben. Voorkomen is beter dan genezen denk ik dan maar. De route loopt in een dorp vlak voor Lecce dood. Ook zoiets bijzonders. Eerst weten ze van gekkigheid niet hoeveel routetekens ze op elke paal en straathoek moeten schilderen en daarna stopt het gewoon. Verf op misschien? Omdat ik vandaag de routetekens volg en niet de afwijkende track via de Gps loop ik vanuit het dorp maar weer terug naar de blauwe Gps tracklijn. In Lecce blijf ik een exta dag. Lecce wordt wel het Florence van het zuiden genoemd. Het is werkelijk één groot openlucht museum. Een prachtige stad vol historie en indrukwekkende barokke gebouwen. Ik ben de tel kwijt geraakt hoeveel kerken ik van buiten en binnen heb gezien. En ze hebben ieder hun eigen karakter. Om de toeristendrukte enigszins te ontlopen ben ik op m’n ‘vrije’ dag toch nog vroeg m’n bed uitgegaan om lekker op m’n gemak door die betoverende witte straatjes en steegjes rond te dwalen. De stadsreiniging werkt op dit tijdstip ook op volle toeren. Geld heeft dit keer toch iets positiefs. Zou het er hier net zo uitzien als in de natuur dan kwam hier geen toerist. Dus ja, wil je toeristen de stad in trekken en geld verdienen dan zul je de stad schoon moeten houden. Ergens van internet heb ik een stadswandeling gedownload. Het bleek meer een culinaire wandeling te zijn. Aan het eind ervan had ik m’n buikje aardig vol gegeten van al die lokale specialiteiten. Ach, de laatste weken zijn de kilo’s er weer afgeknald dus ik kan wel wat extra calorieën gebruiken. En Lecce? Daar kom ik vast nog een keer terug. Wat een pareltje!