Vr 10 mei Reisdag naar Minehead.

Na de camino naar Santiago (2016) en de Via Francigena in Italië (2017 en 2018) hoefde ik niet lang na te denken over een nieuwe uitdaging voor dit jaar. Het wordt het South West Coast Path in het Zuidwesten van Engeland. Dit pad loopt langs de kustlijn van Devon en Cornwall en is ongeveer 1.000 kilometer lang. Samen met Jolanda heb ik het pad eerder gelopen maar dan steeds in jaarlijkse etappes. Ik denk dat we daar toch wel zo’n 5 á 6 jaren over gedaan hebben. Waarom dan nog een keer? Wel het lijkt me wel een uitdaging om het pad in één keer te lopen. 

Het kustpad zit vol met heftige klifbeklimmingen (en afdalingen). Een gemiddelde van 5 kilometer per uur ga ik zeker niet halen. Of ik moet onderweg vleugels krijgen.... Slecht weer kan gedurende de tocht een reden zijn om even een dag niet te wandelen of minder te lopen. Al met al reken ik er op dat de tocht op z’n minst zo’n 6 weken in beslag zal gaan nemen. De afgelopen dagen heb ik de weersvooruitzichten goed in de gaten gehouden en zoals het er nu naar uitziet wordt het vanaf zaterdag schitterend wandelweer en blijft het ook op de wat langere termijn vrij goed. Snel de ferry-overtocht en een B&B boeken. Vrijdag reis ik af naar Minehead; het startpunt van het pad. Vijf uur in de ochtend gaat m’n wekker. Voor iemand als ik die vooral geen ochtendmens is bepaald geen pretje. Zes uur zit ik in de auto en kom op de rondweg bij Antwerpen in een flinke file te staan. In m’n reisplan had ik daarmee al rekening gehouden. Bij de doane wordt ik aangehouden en wordt er gecontroleerd op ‘menselijke’ bagage. Ik ben ruim op tijd voor de gereserveerde overtocht van kwart voor één en kan gelijk doorrijden naar de boot die een uur eerder vertrekt. De overtocht verloopt rustig en anderhalf uur later ga ik alweer van boord in Dover. Natuurlijk wordt ik daar weer aangehouden.....Criminele kop denk ik....Of de auto van mezelf is, hoelang heb ik die, wat doe ik voor werk, waar overnacht ik, kan ik de resevering laten zien, kom ik vaker in Engeland... Na al die vragen overlegt de douanier in het kantoortje nog wat met z’n collega’s en mag ik uiteindelijk dan toch doorrijden. Twijfel geval....Onderweg rij ik de één na de andere file in. Om gek van te worden. Ik doe over het stuk Dover-Minehead ongeveer twee uur langer dan gepland. Twee huizenblokken naast m’n B&B in Minehead zit een levendige pub waar ik onder het genot van een pint ale de rest van de avond doorbreng.