Za 11/5 Minehead-Brendon.

M’n eerste wandeldag trap ik af met een echt Engels ontbijtje. Nou ja ontbijtje? Gebakken ei, witte bonen in tomatensaus, tomaat, worstje, gebakken ham, champignon en toast. Ga er maar aan staan! Een flinke boost om de dag mee te beginnen. De auto kan ik in de straat voor de B&B laten staan en de sleutel laat ik achter bij de eigenaar. Hij houdt een oogje in het zeil. Het weer ziet er prima uit; volop zon. Al gauw kom ik op het kustpad een andere backpacker tegen. Ook hij loopt het hele pad. Hij wil er echter vijf weken over doen en loopt dus een weekje sneller dan ik. Gedurende de dag komen we elkaar een paar keer tegen. In een leuk gehucht geniet ik in een prachtig thee-tuin van m’n eerste cream tea (scones met clotted cream, jam en thee). Heerlijk! Tegen een uur of vijf vind ik het wel best en neem ik een afslag naar ‘county gate’. Dat zou een parkeerplaats met pub moeten zijn en iets verderop zou dan een camping moeten zitten. Het plan is om in de pub wat te eten en dan door te lopen naar de camping. Een flinke klim van een half uur volgt. De kroeg blijkt helaas niet meer te bestaan dus dan maar een half uurtje verder doorlopen naar de camping. Naast de camping zit een restaurant maar daar lijkt niet veel leven meer in te zitten. Een wat oudere vrouw met krukken, die naar later bleek de eigenaresse van de camping blijkt te zijn, vertelt me dat het restaurant alleen open is tijdens het hoofdseizoen. Een restaurant verderop is nog ongeveer een half uur lopen. Ze ziet waarschijnlijk m’n vermoeide gezicht en biedt aan om me met de auto te brengen. Wauw geweldig, dat aanbod sla ik niet af. In de auto praat ze honderduit over een wegafsluiting ergens op de heuvels net buiten het dorp die volgens haar met een ongeluk te maken heeft. Bij elke bekende onderweg stopt ze om de laatste nieuwtjes daar omtrent uit te wisselen. Ons kent ons.... Ze zet me voor de pub af. Aardig toch? Uiteraard in de pub eerst een biertje! Daarna door naar de op tien minuten loopafstand gelegen camping. Tijdens het opzetten van de tent komt de eigenaar langs om het sta-geld te incasseren. Hij rijdt me weer terug naar de pub en laat me gelijk zien waar ik de volgende ochtend het pad omhoog moet nemen om weer bij de parkeerplaats ‘county gate’ uit te komen. Het eten in de pub is vooral veel, niet duur maar helaas vrij smaakloos. Het opladen van m’n telefoon in de pub geeft nogal wat problemen omdat ze in Engeland met een driepolige stekkersysteem werken. Gelukkig hebben ze achter de bar nog een driepolige usb adapter liggen. Onderweg een reisadapter kopen dus! In de pub hoor ik dat er inderdaad een ongeluk is gebeurd. Een motorrijder van 28 is in een bocht weggeslipt en frontaal tegen een auto gebotst, hij was op slag dood. Zo ben je aan het genieten en een fractie later kan het over zijn.....10 uur ben ik weer terug bij de tent. Die eerste nacht heb ik het koud. De slaapzak is toch te dun. De volgende keer maar meer kleding aantrekken. Het is ook vrij vochtig die nacht. Zowel binnen- als buitentent zijn ‘s ochtens drijfnat.