Vr 14/06 Hope-East Prawle.

Er staat veel wind vandaag maar het blijft gelukkig droog. Onderweg komen we ‘de Schot’ weer tegen. Hij geniet van z’n koffie die hij heeft meegenomen vanuit z’n B&B. Hij loopt het kustpad in etappes en heeft er nu twee weken opzitten. Aan het eind van de dag wordt hij door z’n vriendin opgehaald in East-Prawle. Over een week gaat hij weer een etappe van een paar weken lopen. Hij raakt maar niet uitgepraat over de Brexit. Hoe stom het wel niet zou zijn om eruit te stappen.... Argumentatie te over. Ach ja, ook andere meningen heb ik gehoord onderweg met ook voldoende argumentatie om er zonder deal uit te stappen. Ik hoor het aan en ga verder maar niet in discussie. We zijn door het vele klimmen flink bezweet en krijgen het koud. We gaan weer verder en zullen hem vast nog wel zien. Aan het eind van de dag klauteren we via een steil pad omhoog naar East-Prawle. We moeten een half uurtje wachten voordat de pub opengaat. Tegenover de pub zit een kampeerveldje. Op een bord staat een telefoonnummer aangegeven om je aan te melden. Ik heb geen bereik dus probeer het straks in de pub wel. Als ik de pub, met de naam ‘Pig’s nose’, binnenkom lijkt het net alsof er ergens in m’n hoofd een film wordt teruggespoeld. Ik ben hier jaren geleden eerder geweest met Jolanda. Ik kan me nog herinneren dat we vanaf hier terug wilden reizen naar de auto die ergens aan het begin van onze tocht stond. De pub eigenaar vroegen we naar mogelijkheden om terug te reizen met het openbaar vervoer. Dat was beperkt mogelijk. Alleen ‘s ochtends vroeg op een bepaald tijdstip zou een bus het dorpje aandoen. De andere ochtend werden we gewekt door de pub eigenaar die op z’n fietsje op zoek was naar ‘the Dutch people’. Hij ‘klopte’ bij elke tent aan. Hij had zich vergist in het tijdstip. De bus zou over tien minuten al aankomen.... Dat gingen we toen niet meer halen. Uiteindelijk kregen we een lift van, volgens mij zijn dochter. Bijzonder hoe een beeld van iets een hele herinnering terug kan brengen. De kroeg zelf was nog net zo bijzonder en gezellig als toen. De kroeg kwam uiteindelijk bommetje vol te zitten met locals. Rond half negen werd ons verzocht een ander tafeltje op te zoeken omdat een bandje de ruimte nodig had voor hun optreden. Wij zijn uiteindelijk afgenokt naar het kampeerveldje waar we rond half tien onze tent nog moesten opzetten. Ik heb de boer vanaf de vaste telefoon van de pub nog geprobeerd te bellen maar kreeg de voicemail. Volgens het barmeisje konden we rustig onze tent daar opzetten. De boer zou in de ochtend wel langskomen om het stageld te incassseren. Tot een uur of twee was vanuit de tent het feestgedruis te horen vanuit de Pig’s Nose. En ‘de Schot’.... die zijn we helaas niet meer tegengekomen die dag. We zagen hem wel een keer vanuit de verte achter ons maar waarschijnlijk heeft hij een tussendoor weggetje naar East-Prawle gevonden waardoor hij er eerder aankwam dan wij.