Zo 19/05 Bude-Boscastle.

Omdat ik me wat gammel voel als gevolg van een verkoudheid en ook om de pijn aan m’n linkerknie wat te verzachten slik ik de laatste dagen, erg tegen m’n gewoonte in, regelmatig een paracetamolletje. Vanochtend heb ik van beiden geen last meer dus kan het p-molletje achterwege blijven. M’n linkerknie blijf ik zoveel mogelijk ontzien. Het is bewolkt maar niet koud. Een vrolijk zonnetje breekt tegen het middaguur door. Ik kan merken dat ik gisteren een zware dag heb gehad. M’n spieren verzuren al bij het minste of geringste heuveltje. Dacht ik gisteren al een zware wandeling te hebben gehad, deze overtreft dat. Op dit traject moet ik de hoogste kliffen van het hele kustpad bezweren. En dat met een lijf dat nog moe is van de dag van gisteren en eergisteren.... Ach, niet klagen; gaan met die banaan! Onderweg wordt ik vaak aangesproken door andere wandelaars en wordt er een kletspraatje gemaakt. Ik was na al die jaren vergeten hoe gemoedelijk en vriendelijk de mensen hier zijn. Leuk! Twee uur voor Boscastle, als ik even in het gras lig om te pauzeren, komt ook Andrew de kliffen aflopen. Na de pauze lopen we gezamenlijk verder. In Boscastle heeft hij een hotelletje geboekt. Ik ga bij de Spar, nee die is hier nog niet uitgestorven, wat inkopen doen en duik dan de pub in voor een ale en een maaltijd (lasagne). Na een heftige langdurige regenval is het oude gedeelte van Boscastle in 2004 volledig weggevaagd door waterstromen die van alle kanten het dorp binnen bulderden. Het was destijds wereldnieuws. Daar zie je nu niets meer van. Knap gerenoveerd. Op een klif even buiten het dorp sla ik m’n buitenverblijf maar weer eens op en geniet van een prachtige zonsondergang. Daarna licht uit, verwarming laag en onder de wol....