Ma 20/05 Boscastle-Port Isaac.

En voor de derde dag op rij een zware wandeling....Dit zijn de echte zware jongens. Ergens halverwege in een dorpje aan de kust (hoe kan het ook anders....) bestel ik op een klein terrasje een capuchino. En die is me daar lekker! Zeldzaam. Daar worden ze in Italië nog jaloers op. En dat voor een land met theelurkers. Als ik weer wil vertrekken komt Andrew het terras oplopen. Altijd leuk om elkaar weer te ontmoeten. Morgen is z’n laatste wandeldag. Ergens halverwege juni komt hij voor een paar weekjes terug op het kustpad. Ik bied hem een koffie aan. Andrew is als milieu onderzoeker werkzaam geweest. Zijn laatste jaren voor zijn pensioen is hij werkzaam geweest als professor op een universiteit. Hij heeft in zijn werkzame leven aan heel wat onderzoeken leiding gegeven. Vaak uitgevoerd in opdracht van de overheid. Zijn stellige overtuiging is dat de overheid door middel van regulatie heel wat invloed zou kunnen uitoefenen op het milieu maar dat om politieke redenen jammer genoeg niet doet. Het zijn vaak impopulaire maatregelen en dat kan ongunstig uitwerken bij volgende verkiezingen. Tja, macht behouden is belangrijker dan het milieu.... Andrew maakt nog even gebruik van de openbare toiletten en ik vertrek alvast de kliffen op. We zien elkaar vast wel weer onderweg. In Port Isaac is het toeristisch druk. Ik loop langs een plek waar het vol staat met camera’s en grote studiolichten. In dit dorp worden de opnames gemaakt voor de populaire serie ‘Doc Martin’. Ik heb er nog nooit van gehoord maar van over de hele wereld schijnen toeristen naar het dorp te komen om het dorp en de acteurs in het echt te bewonderen. Ik word gelukkig niet herkend.... In de pub raak ik al gauw in gesprek met een stel dat al sinds de jaren 70 hun vakantie doorbrengt in Cornwall. Dat zou mij te eng zijn. De wereld is groter dan Cornwall alleen. Na een uitstekend dinner in de pub wordt het weer tijd om op de kliffen een plekje voor de nacht te zoeken. Valt niet mee om weer opnieuw te moeten opstarten. Na een half uurtje heb ik een mooi plekje gevonden. Ik word echter tijdens het opzetten al snel omringd door jonge stieren. Aandachtig volgen ze al m’n handelingen. Ze komen ook steeds dichterbij. Ik heb nog een appel en snij die aan partjes om te voeren maar daar moeten ze niets van hebben. Alles wat afwijkt van de kleur grasgroen heeft niet hun voorkeur.... Rond negen uur hoor ik rond de tent hun gesnuif. Ik neem maar eens een kijkje. Ik ben helemaal ingesloten door deze macho boys. Eentje begint aan het hoofdeind van de tent z’n grote slijmerige tong om de punt heen te slaan. Tja, de tent is groen dus dat moet te eten zijn.... Aan de zijkant staat een ander met z’n plathoeven op een schoorlijn. Wegjagen helpt niet. Ze blijven me wazig aankijken als ik wat roep. Eentje begin er te zeiken en z’n buurman raakt daar kennelijk opgewonden van en begint te briesen. Ik zie maar één oplossing; inpakken en wegwezen. Ik moet de stieren ondertussen op een afstand houden want schroom kennen ze niet meer. Het zijn een stel ondeugende pubers. Tja en daar loop je dan weer op de kliffen in het half donker op zoek naar een geschikte slaapplaats. Ik loop nog een tijdje maar het wordt te gevaarlijk en ik besluit om onder het prikkeldraad door te kruipen en bij een boer in het weiland te gaan kamperen. Die boer ligt al lang op één oor dus daar zal ik geen last meer van hebben. Tent opzetten en slapen!