Za 18/05 Heartland Quay-Bude.

De dag begint bewolkt maar in de loop van de middag breekt de zon toch door. Dit wordt de zwaarste wandeling tot nu toe. Die kliffen killen me bijna. Naar boven ploeteren en als je boven staat kun je gelijk weer naar beneden stuntelen en vervolgens weer naar boven en naar beneden en.... Als je geluk hebt kun je gebruik maken van treden. Probleem is wel vaak dat de treden niet altijd allemaal even hoog zijn. Soms zijn ze zo hoog dat ik maar amper de trede omhoog kan pakken. Iemand met korte benen krijgt hier geheid een probleem. En je moet wat treden nemen voordat je boven bent. 100 treden of meer is geen uitzondering. En dan ook weer naar beneden en juist dat is funest voor m’n linkerknie. Ik probeer deze zoveel mogelijk te ontlasten door m’n stok goed te gebruiken. Onderweg kom ik Andrew tegen. Hij loopt het pad in gedeelten en is voor een paar dagen geleden begonnen in Ilfracombe. Slapen doet hij onderweg in B&B’s. Luxe maar ook erg duur. Je betaalt al gauw zo’n 55 à 60 per nacht. Hij is een op en top wandelaar. Hij laat me op een digitale kaart van Engeland zien wat hij tot nu toe heeft gelopen. De man heeft zo’n beetje het heel Verenigd Koninkrijk doorkruist! Van het verre zuiden tot hoog in Schotland. Van kust tot kust, het barst van de lijntjes op de kaart. Hij is net een paar jaar gepensioneerd en had zijn pensioen eigenlijk heel anders voorgesteld. Samen met z’n vrouw had hij allerlei plannen gemaakt. Een half jaar voor z’n pensioen overleed z’n vrouw en stond z’n leven ineens op z’n kop. Lopen is altijd al z’n passie geweest dus daar besteed hij dan ook bijna al z’n tijd aan. Andrew is een aardige goedlachse man die met volle teugen geniet van het leven. Dat straalt z’n hele wezen ook uit. Mooi om zo’n iemand te ontmoeten. Een prachtig mens!  Ik zal hem hopelijk nog wel een paar keer tegen komen op het pad. Vlak voor Bude doe ik wat boodschappen. Ik passeer het niet bijster interessante kustplaatsje Bude en sla ergens op de kliffen m’n tentje op.