Zo 26/05 St. Ives-Pendeen.

De wind wakkerde vannacht flink aan. Ondanks dat ik beschut achter een rotsblok stond heeft m’n tentje het zwaar te verduren gehad. Het heftig flapperen van het tentzeil hield me wakker. Oordoppen in! Buiten is het deze ochtend rondom grijs. Ik ken dit weer van de tijd dat ik hier jaren geleden met Jolanda liep. Met een beetje pech blijft het de hele dag depri grijs. Een hoopvol sprankje opklaring kan ik niet ontdekken in de lucht. Gelukkig regent het niet. Vanuit zee worden de flarden grijze nevel de kiffen opgejaagd. De normaal zo vriendelijk ogende kliffen zien er nu ineens dreigend uit. Tja, ook dit hoort er bij. Na een paar uur lopen komt er landinwaarts een afslag naar het gehucht Zennor. Een kilometer extra lopen om me even op te warmen met een lekkere bak koffie heb ik er graag voor over. Eind van de middag arriveer ik in Pendeen; een klein dorpje iets landinwaarts. Achter de plaatselijke kroeg zit een kampeerveldje waar ik vannacht ga overnachten. Met dit trieste weer heb ik niet zoveel trek aan wildkamperen plus dat het de hoogste tijd wordt voor een douche. De laatste douche is alweer negen dagen geleden....Tussendoor als ik op de kliffen slaap is het ouderwets wassen met koud water en zeep. Douchen is dus wel even een luxe. Op het veldje staan ook een paar Oostenrijkers die een traject van vier dagen afleggen. Ze zijn gisteren aangekomen in St. Ives en moesten maar liefst 120 pond (ongeveer 145 euro) neertellen voor een overnachting in een Bed and Breakfast zonder ontbijt....Als ik die zware rugzakken zo zie moet ik aan mezelf denken jaren geleden. Jolanda en ik zijn toen ooit begonnen met totaal zo’n 17 kilo op onze ruggen. Met de jaren leer je dat minder meer is....Al die extra kilo’s moeten mee die steile kliffen op. Dus weg met die after shave, deodorant, shampoo, wasmiddel, 20 onderbroeken, teveel t-shirts, opvouwbare stoeltjes etc. Nu loop ik met 9,5 kilo op m’n rug. Dat is dan gerekend zonder het gewicht van drinkwater. Op de camping staat nog een andere backpacker; Tim. Volgens mij heb ik hem de tweede dag van m’n tocht ook al ontmoet. Toen even snel. Ik zat te pauzeren op een bankje en hij kwam voorbij. Tim, een Engelsman, loopt het kustpad ondertussen voor de vierde keer. Saaie stukken overbrugt hij met het openbaar vervoer. We zullen elkaar op het kustpad vast nog wel tegenkomen.