Za 25/05 Portreath-St. Ives.

Ik moet vandaag ergens m’n kleding gaan wassen. Dat doe ik op een groot Holiday Park die min of meer aan het pad ligt. Anderhalf uur later is alles weer schoon en droog. Dit weekend is een zogenaamd Bank-Holiday weekend. In Engeland is een Bank-Holiday een nationale vrije dag en valt, voor zover ik weet, altijd op een maandag. Een lang weekend dus. De Engelsen hebben per jaar vier Bank-Holidays. Ik begreep dat ook de scholen nu een weekje vrij zijn. De ‘stadse’ Engelsen gaan dan massaal een weekje op vakantie en met name de surfstranden aan deze kant (noord-west) van de kust zijn erg in trek. De goudgele strandjes zijn bezaaid met spierwitte Engelse lichamen. Ook als de zon niet schijnt en het fris is blijven ze rustig halfnaakt liggen. Ze kunnen wat kou hebben die Engelsen! Ze smeren zich ‘s ochtends allemaal het apelazerus met zonnebrandcreme maar helaas zijn ze aan het eind van de dag ondanks al dat gesmeer toch nog zo rood als een kreeft. Daarna smeren ze zich het apelazerus met after-sun....Ook een manier van vakantie vieren. Op het kustpad merk je niet zoveel van de toegenomen drukte. De ‘stadse’ wandelaars zijn meestal wat stugger en groeten praktisch niet. De wandeling is vandaag wat minder mooi dan ik gewend ben. Door kuiten bijtende duinen, lelijke kustplaatsen en zo nu en dan langs drukke wegen. Dat doet me weer terugdenken aan vorig jaar in Italië waar ik soms dagenlang langs drukke wegen moest lopen. Wat had ik daar vreselijk de pest in. Nu is het vaak maar voor even. In St. Ives kun je over de koppen van de toeristen lopen. Op afstand ziet het dorpje er lieflijk uit maar eenmaal in het dorp zelf wil ik er zo snel mogelijk weer weg. De commercie heeft het hele dorp veroverd. De ene vreetschuur na de andere. De frituurstank overtreft de zilte zeelucht. Boodschappen doen en hup de kliffen weer op. De natuur omarmt me en wijst me een prachtige beschutte plek achter een steilopgaand rotsblok. Thanks mate!