Di 14/05 Ilfracombe-Croyde

De eerste nacht in de vrije natuur heb ik heerlijk geslapen. Het is hier in mijn klifkuil heerlijk vertoeven. Prachtig uitzicht ook! Na de zelfgebrouwen koffie begin ik aandrang te krijgen. Het wordt tijd om te poepen. Tja, dat moet zo nu en dan ook gebeuren.... Het liefst natuurlijk op een gewoon toilet maar voor de openbare toiletten moet ik nog zeker een half uur lopen. Dat gaan m’n darmen niet meer trekken. Achter de tent in een holte tegen de klif leek me wel een geschikte plek. Het werd een smerig drama. Misschien maar een paar alineas skippen.... Omdat ik niet ver genoeg kan bukken komen m’n billen niet ver genoeg van elkaar met als gevolg dat er flink wat stront in m’n bilnaad bleef plakken. Het, zeg maar, was ook tot overmaat van ramp nog wat aan de dunne kant. Teveel vette cream-teas. Daar sta je dan met je broek onderaan je kont op een hoge klif....Met veel papieren zakdoekjes en water alles zo goed mogelijk schoongemaakt. M’n handen zaten zelfs onder de stront. Tja, een vies verhaal maar het was ook echt smerig! Het is dus niet allemaal rozengeur en maneschijn. Vooral het eerste niet... De eerste helft van de dag volgt een schitterende wandeling in alweer prachtig weer. Bij het grote surfersstrand van Woolacombe loopt de route over zanderige paden door de duinen. Het losse zand maakt het lopen lastig. Ik krijg ook weer behoorlijk last van m’n knie. Ook m’n keel begint wat te irriteren. Ik verg misschien toch teveel van mezelf deze eerste dagen. Aan het eind van het strand zit een camping maar er zit verder geen pub in de buurt om wat te eten dus ja wat heeft het voor zin om hier te blijven? Even een half uurtje uitrusten op de kliffen met zicht op de zee voordat ik verder ga. Daarna door naar het volgende surfersparadijs; Croyd. De eerste camping is klein en erg druk en heeft een hoog tokkie’s gehalte. De volgende is onderdeel van een holiday park. De receptie is al gesloten. Eerst maar een fish and chips zonder chips ;-)) gegeten in een tentje naast de receptie. De jongen die me hielp vertelde me dat ik een nummer kon bellen van security die dan naar me toe zouden komen. Ik besloot uiteindelijk om hier op het terrein alleen maar wat water in te slaan en dan terug te gaan naar de kliffen. Bij terugkomst uit de sanitaire ruimte waar ik m’n waterzak heb bijgevuld loop ik tegen iemand van security aan. Om verder geen argwaan te wekken geef ik aan dat ik hier wil kamperen maar dat de receptie gesloten is. Kamperen was geen probleem zei hij. Wat kost dat? Maar liefst 18 pond!  Niet te geloven zeg, wat een afzetterij! Normaal betaal ik ongeveer 7 pond. Ik heb hem vriendelijk bedankt en ben snel teruggelopen naar de kliffen. Daar kwam ik rond negenen aan. Zonsondergang was net begonnen. In het schaarse licht wat restte snel de tent opgezet tegen een hoge heg die wat bescherming geeft tegen de straffe wind hier op deze hoogte.