Di 28/05 Portcurno-Perranuthnoe.

Vanochtend vroeg vielen er een paar buitjes. Ik draai me nog wel een keer lekker om in m’n tentje. 7 uur  begint de zon te schijnen en wordt ik m’n slaapzak uitgestoomd. Na een uur lopen kom ik Tim achterop. Hij heeft vannacht op een camping gestaan. We lopen samen verder. Gisteren heb ik de ronding tussen de noord- en zuidkust overbrugt. Vanaf vandaag loop ik aan de zuidelijke kant van de kustroute. De kust is geleidelijk aan aan het veranderen van een stoere, dramatische naar een meer vriendelijk, romantisch ogende kust. Vanaf het plaatsje Mouse Hole tot aan Penzance loopt de route een aantal kilometers langs een provinciale weg. Tim heeft geen zin aan dat saaie stuk en pakt de bus. We wisselen telefoonnummers uit en nemen afscheid. Misschien dat we elkaar binnenkort nog een keer treffen. De rest van de route vandaag is niet geweldig. Ik passeer aan de rand van Penzance St Michael’s Mount; een eilandje vlak voor de kust, met op de top een kasteel. Het eilandje is alleen bij laagwater bereikbaar vanaf de kust. Het eilandje doet me sterk denken aan Mont Saint Michel in Normandië (Frankrijk). De enige pub in Perranuthnoe (geen idee hoe je dat uitspreekt) staat als aanrader genoemd in de Michelin gids. Maaltijden zijn hier een keer zo duur als in een ‘normale’ pub maar ook een keer zo lekker! Een glas cider erbij en genieten maar. De tegensteling kan niet groter zijn als ik ‘s avonds in m’n nul-sterren onderkomen de dag vastleg op m’n Iphone. Ik moet er inwendig wel om lachen.