Do 06/06 Par-Polperro.

6 juni 2019 - Polperro, Verenigd Koninkrijk

Het was vannacht weer klam in de tent. Vaak werd ik rillend wakker van de kou. Steeds maar weer een laagje kleding erbij aantrekken en opnieuw proberen de slaap te vatten. Uiteindelijk lag ik met een hemdje, twee t-shirtjes, een fleecevest en een regenjas aan in de slaapzak en nog had ik het niet echt warm. In Plymouth, een grote stad iets verderop aan het kustpad, ga ik maar eens op zoek naar een buitensportzaak om een thermoshirt te scoren. Laat die middag arriveer ik in Polperro. Een prachtig oud havenplaatsje waar ik met Jolanda heel wat keren ben geweest. Jaren geleden stond er een keer in een buitensportblad (OpPad), een artikel over de prachtige kust van Cornwall. Daardoor geïnspireerd besloten we destijds voor een actieve wandelvakantie in Cornwall. Polperro kozen we als startpunt. De bed and breakfast waar we overnachten werd gerund door Don and Don (‘the two Don’s’); een inmiddels gepensioneerd homostel. We zijn er vaak teruggeweest. De vriendschappelijke band hadden we eigenlijk hoofdzakelijk met Don Gardner. Zijn vriend, de andere Don dus, leed aan longemfyseem en was destijds al behoorlijk ziek. Na zijn overlijden is Don Gardner zelfs nog een paar keer bij ons in Genemuiden op bezoek geweest. De laatste jaren is het contact verwaterd. Ik heb via de mail contact met hem gezocht, en aan het eind van m’n wandeltocht ga ik hem bezoeken. Ondertussen woont hij niet meer in Polperro maar woont hij 6 maanden per jaar ergens op een camping in een sta-caravan. Tijdens de koude wintermaanden overwintert hij in Thailand. Lijkt me leuk om hem na al die jaren weer te ontmoeten. Hij moet onderussen ergens begin tachtig zijn. Nu ik weer in Polperro loop komen al die herinneringen van vroeger weer naar boven. Alles is hier min of meer nog hetzelfde gebleven. Aan het begin van het dorp zit de ‘Crumplehorn’, de enige pub van het dorp die op dit moment geopend is. Daar mijmer ik nog even verder onder het genot van een pint ale. Na het eten klauter ik de smalle, steile weg op naar een boerencamping. Ik ken hier de omgeving en weet dat het lastig zal worden om ergens op het pad een plekje te vinden om te wildkamperen.

Foto’s

2 Reacties

  1. Gerrit Holstege:
    12 juni 2019
    Wat onwijs lekker om onbegrenst te mijmeren. En geweldig om al die mooie momenten met Jolanda weer her te beleven. Wat een kadootjes krijg je telkens weer in de schoot geworpen kerel! Het zou mooi zijn om Don weer te ontmoeten; je hebt me het verhaal van Don en Don ooit een keer verteld, dus het is net alsof het voor mij ook een ouwe bekende is.
    Keep it warm and hold on tight.
  2. Jolanda:
    12 juni 2019
    Aaaah.. de Crumplehorn....